هدف از پژوهش حاضر توصیف و بررسی ارتباط بین میزان
چربی سه سربازو،
چربی فوق خاصره،
چربی ران،
چربی تحت کتفی،
چربی شکمی، PBF، وزن
چربی با bmi, LBW و vo2MAX کاراته کارهای نخبه ی ایران است. دانشمندان کل بدن انسان را شامل 4 بخش توده چربی، توده عضلانی، توده استخوانی و بقیه اعضاء می دانند که برای ساده کردن هر چه بیشتر این طبقه بندی، وزن بدن را به دو قسمت وزنی
چربی و وزن بدون
چربی تقسیم کرده اند. کل وزن
چربی بدن انسان به دو قسمت
چربی ضروری و
چربی ذخیره ای دربافت چرب تقسیم می شود که بافت
چربی حدود 50 درصد از وزن کل بدن را تشکیل می دهد. این عامل نشانه قدرت تطابق فیزیولوژیکی، برای افزایش زمان فعالیت و کارآیی دستگاه قلبی و عروقی است. جامعه آماری این تحقیق شامل همه کاراته کاهای نخبه ای که حداقل یک سال سابقه عضویت در تیم ملی را در کارنامه خود دارند و همچنین در مسابقات برون مرزی ضاحب عناوین و مقام بوده اند. نمونه آماری این تقیق شامل 10 کاراته کای نخبه در اوزان مختلف از مناطق مختلف کشور می باشند، تشکیل می دهند، همه کاراته کاها بصورت هدفدار و داوطلبانه تقریباً با شرایط برابر در این پژوهش شرکت نمودند. متغیرهای تحقیق شامل
چربی سه سربازو،
چربی فوق خاصره،
چربی ران،
چربی تحت کتفی،
چربی شکمی، PBF (درصد چربی)، وزن چربی، LBW (وزن ناخالص بدن)، bmi و VO2max (حداکثر اکسیژن مصرفی) بوده است. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق نیز ضمن توصیف داده ها از روش آماری پیرسون در سطح معنی داری P<0/05 و با استفاده از نرم افزار spss با ورژن 16 استفاده صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد بین متغیر وزن
چربی با LBW یا
وزن خالص بدن ارتباط مثبت با سطح معنی داری متوسط مشاهده شده است. بین متغیر
چربی فوق خاصره با PBF (درصد چربی) و وزن
چربی ارتباط مثبت با سطح معنی داری خیلی بالا بترتیب r=0/923, r=0/950 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی سه سر با PBF (درصد چربی) و وزن
چربی ارتباط مثبت و م عنی دار با ضریب همبستگی بترتیب r=0/676 , r=0/853 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی ران با PBF (درصد چربی) و وزن
چربی ارتباط مثبت با سطح معنی داری بالا بترتیب r=0/858, r=0/893 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی تحت کتفی با PBF (درصد چربی) و وزن
چربی ارتباط مثبت با سطح معنی داری بترتیب r=0/915, r=0/821 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی شکمی با PBF (درصد چربی) وزن
چربی ارتباط مثبت و معنی دار با ضریب همبستگی بترتیب r=0/933, r=0/894 مشاهده شده است. همچنین ارتباط مثبت و معنی داری در سطح خیلی بالا ، r=0/933 بین متغیر PBF (درصد چربی) با وزن
چربی مشاهده شده است. با توجه به ارتباط بین
چربی پنج نقطه بدن کاراته کاهای نخبه نتیجه تحقیق چنین شد، بین متغیر
چربی فوق خاصره با
چربی ران و
چربی تحت کتفی و
چربی شکمی ارتباط مثبت و معنی دار با ضریب همبستگی بترتیب r=0/882, r=0/821 ,r= 0/908 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی سه سر با
چربی فوق خاصره و
چربی ران ارتباط مثبت و معنی دار با ضریب همبستگی بترتیب r=0/649, r=0/721 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی ران با
چربی شکمی و
چربی تحت کتفی ارتباط مثبت و معنی دار با ضریب همبستگی بترتیب r=0/680, r=0/862 مشاهده شده است. بین متغیر
چربی تحت کتفی با
چربی شکمی ارتباط مثبت با سطح معنی داری بالا r=0/862 مشاهده شده است. هیچ کدام از متغیرها به تنهایی با متغیر BMI و VO2max ارتباط معنی داری نداشته است همچنین ارتباط میانگین
چربی پنج نقطه از بدن با VO2max معنی دار نبوده است. و میانگین متغیرهای PBF، وزن چربی، LBW و bmi با Vo2max ارتباط معنی داری مشاهده نشده است. نتیجه تحقیق با تحقیق قراخان لو، رضا و همکاران بین تغییرات درصد
چربی و تغییرات VO2max ارتباط معناداری وجود ندارد (05/0>P) همسو می باشد. ولی بین تغییرات BMI و تغییرات VO2max ارتباط منفی و معناداری وجود داشت (r0/93 و 01/0
چربی و توان هوازی آزمودنی ها همبستگی معکوس معنی داری مشاهده شد و بین وزن چربی و توان هوازی آزمودنی ها همبستگی معکوس معنی داری مشاهده شد و بین BMI و توان هوازی آزمودنی ها همبستگی معکوس معنی داری مشاهده شد (P<0/01) با توجه به (P<0/05) تحقیق، غیر همسو بوده است و بین وزن بدنی چربی و توان هوازی آزمودنی ها همبستگی معنی داری مشاهده نشد همسو می باشد. در نهایت با توجه به نتیجه تحقیق هیچ ارتباطی بین نقاط مختلف و درصد چربی بدن و وزن خالص بدن با VO2max مشاهده نشده است و از طرفی میانگین بین چربی های نقاط مختلف بدن، چربی نقطه فوق خاصره با وزن چربی و درصد چربی رابطه خیلی بالایی بترتیب، ضریب r=0/923 و r=0/950 مشاهده شده است و بیانگر این مسئله می باشد چربی های زیر پوستی بخصوص چربی فوق خاصره به راحتی و با فعالیت های ورزشی کاراته (بی هوازی) کم و کنترل نمی شود و برای کم کردن چربی نیاز به فعالیت های هوازی می باشد. و با یک جلسه در هفته انجام فعالیت های هوازی باعث کنترل چربی بدن و از طرفی مهمتر افزایش آمادگی عمومی کاراته کا می شود و آمادگی عمومی که در واقع استقامت قلبی و ریوی کاراته کا می باشد می تواند ارتباطی معنی داری را با حداکثر اکسیژن مصرفی داشته باشد.