جایگاه دانش بومی در سنجش و مدیریت منابع آبی در اقلیم خشک و کم آب ایران

مدیریت ناکارآمد منابع آبی کشور همراه با تغییرات اقلیمی و خشکسالی های پیاپی، زمینه ساز بحران جدی آب درکشور گردید. در واکاوی سبب شناسی بحران آب؛ عدم انطباق دانش و فن آوری نوین با دانش بومی و گسیختگیتشکیلات دانش بومی در مدیریت منابع آبی پس از اصلاحات ارضی، بعنوان علل اصلی شناسایی گردید. ابعاد جهانیبحران آب و نقش استراتژیک آب در توسعه اقتصادی ،اجتماعی و زیست محیطی، باعث گردید، آب بعنوان یکی ازمحورهای مهم توسعه پایدار مورد توجه افکار جهانی قرار بگیرد. با توجه به اینکه ،دانش بومی در مدیریت منابع آبی بامفاهیم پایداری و سازگاری زیست محیطی عجین بوده است، پارادایم جدیدی از نقش محوری دانش بومی در توسعهپایدار مدیریت منابع آبی شکل گرفت. تبیین نقش دانش بومی در تشکیلات مدیریتی با مشارکت همه ذینفعان ازمولفه های کلیدی در پیشبرد بهینه مدیریت منابع آبی بوده است. شرح مطالعات موردی در مورد روشهای سیستماتیکارزیابی و مدیریت بومی اهمیت و جایگاه مهم دانش بومی در عرصه پایداری را نمایان می سازد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، توسعه پایدار ، مدیریت منابع آبی ، کم آبی