اثر نانوکیتوزان و استیک اسید بر ویژگی های کیفی انگور رقم رشه طی نگهداری سرد.

میوه انگور حاوی بعضی اجزای مغذی و مقادیر زیادی مواد زیست فعال فنولی سلامتی­ بخش است، اما پوسیدگی قارچی و کاهش کیفیت از عوامل مهم محدود کننده عمر ماندگاری آن برای تازه ­خوری و صادرات می­ باشد. مو رشه ( cv. RashehVitis vinifera) به­ طور عمده در تاکستان­ های دیم نیمه غربی ایران کشت می­ شود و حبه ­های آن غنی از آنتوسیانین­ ها، فلاوونوئیدها و مواد جامد محلول می­ باشد. در این مطالعه، اثر پوشش طبیعی نانوکیتوزان و استیک اسید بر ویژگی های کیفی پس از برداشت انگور رقم رشه بررسی شد. سوسپانسیون نانوکیتوزان با توزیع اندازه ذرات ۵-۳۰ نانومتر به روش رایج ژل شدن یونی در داخل محلول استیک اسید تهیه شد. میوه ­های انگور به مدت یک دقیقه با غوطه ­ور کردن در سوسپانسیون نانوکیتوزان (۰.۲ درصد)، محلول استیک اسید (۰.۵ درصد) یا آب مقطر (شاهد) پوشش ­دهی شدند و ویژگی های میکروبی، فیزیکوشیمیایی و حسی آن­ها در طول ۸ هفته نگهداری در دمای ˚C۴ و رطوبت نسبی۹۰ درصد اندازه گیری شد. به طور کلی، میوه های پوشش­ دهی شده با نانوکیتوزان یا استیک اسید در مقایسه با شاهد، دارای تعداد باکتری­های مزوفیل هوازی، تعداد کپک­ و مخمر و درصد پوسیدگی کمتر و سفتی، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین C بیشتر بودند و نیز خواص حسی بهتری داشتند. نانوکیتوزان در بهبود کیفیت پس از برداشت و ماندگاری میوه انگور موثرتر از استیک اسید بود. اختلاف معنی داری در درصد افت وزن و pH نمونه ­ها مشاهده نشد. بنابراین، سوسپانسیون نانوکیتوزان تهیه شده در محلول استیک اسید، به عنوان یک پوشش طبیعی و مشتری­ پسند برای بهبود ماندگاری و کیفیت پس از برداشت میوه انگور رقم رشه مناسب بوده ولی بخشی از اثرات مفید آن ناشی از استیک اسید است.

کلیدواژه ها:

Rasheh Grape ، Chitosan Nanoparticles ، Acetic Acid ، Microbial Decay ، Post-Harvest Quality ، انگور رشه ، نانوذرات کیتوزان ، استیک اسید ، پوسیدگی میکروبی ، کیفیت پس از برداشت