بررسی برهم کنش صمغ فیبر ذرت با آنزیم α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز و تاثیر آن بر فعالیت ممانعت کنندگی آنزیم ها
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 112
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-19-132_004
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1402
چکیده مقاله:
بیشترین ترکیب جانبی حاصل از فراوری ذرت در صنعت تولید نشاسته از ذرت، سبوس می باشد که فقط به صورت غذای دام از آن استفاده می شود. در این مطالعه خواص ضد اکسایشی و ضد دیابتی صمغ فیبر ذرت دارای فنل (FAX) و بدون فنل (Y) از سبوس ذرت مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جهت بررسی سازوکار ممانعت کنندگی دو آنزیم α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز، میزان شدت فلوئورسانس ذاتی و خارجی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیشترین خاصیت مهارکنندگی رادیکال DPPH مربوط به فیبرFAX µmolTE/g۳۹۹/۰ ± ۷۴/۳۹، و کمترین مربوط به فیبر استخراج شده Y µmolTE/g ۲۵۷/۰ ± ۷۳/۳ می باشد. همچنین نتایج فعالیت مهارکنندگی رادیکال کاتیونی ABTS مربوط به نمونه FAXبرابر با molTE/g µ ۹۹/۲ ± ۱۰/۱۳۷ بوده و نمونه Y molTE/g µ ۱۷/۱± ۶۸/۲۹ بود. میزان مهار کنندگی فعالیت آنزیم α-آمیلاز خوکی نمونه FAX بیشتر از Y بوده و اختلاف معنی داری با یکدیگر داشتند (۰۵/۰ > p). نمونه فیبرFAX بیش ترین تاثیر را بر مهار فعالیت آنزیم گلوکوزیداز موشی داشت (۱۵/۲۶درصد) در حالیکه نمونه Yدر غلظت های استفاده شده فاقد خاصیت مهار آنزیم بود. همچنین کاهش شدت فلوئورسانس در اثر افزودن غلظتهای مختلف هردو فیبر به آنزیم α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز مشاهده شد ولی این شدت برای نمونه FAX بیشتر بود. فیبرهای تولیدی توانایی مهار کنندگی هر دو آنزیم را از طریق ایجاد تغییر در ساختمان سوم آنزیم به وسیله پیوندهای غیرکوالانسی را داشتند. بطور کلی نتایج نشان داد که فیبر با میزان فنل بالا از سبوس ذرت می تواند به عنوان یک منبع طبیعی دارای فعالیت ضد اکسایشی ومهار فعالیت آنزیم های α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز محسوب شده و در تولید مواد غذایی فراسودمند مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Ruhallah Ejtemaei
Department of Food Science and Technology, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
Hassan Ahmadi
Department of Food Science and Technology, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
Maryam Jalili Safaryan
Department of Food Science and Technology, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
Mehdi Tabarsa
Department of Seafood Processing, Tarbiat Modares University, Nur, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :