بسته بندی فعال و افزایش ماندگاری روغن زیتون بکر با استفاده از فیلم زیست تخریب پذیر بر پایه پلی وینیل الکل اصلاح شده با نانوذرات کلرید نقره و اسپیرولینا
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 137
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-19-132_020
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1402
چکیده مقاله:
در این مطالعه فیلم زیست تخریب پذیر از پلی وینیل الکل تهیه گردید. از نانوذرات کلرید نقره و پودر جلبک اسپیرولینا برای اصلاح ساختار فیزیکوشیمیایی و ایجاد خواص آنتی اکسیدانی و فوتوکاتالیتیکی در فیلم استفاده شد. مورفولوژی سطحی فیلم مورد بررسی قرار گرفت. فیلم پلی وینیل الکل و کامپوزیتهای آن برای بستهبندی روغن زیتون بکر استفاده شد. از طرح آماری دی-اوپتیمال برای بررسی تاثیر نوع بستهبندی و زمان نگهداری بر روی ویژگیهای شیمیایی، رنگی و حسی روغن استفاده شد. ویژگیهای شیمیایی (اسیدیته، عدد پرکسید، ضریب شکست و فنل کل)، ویژگیهای حسی و رنگی مورد بررسی قرار گرفت. از روش سطح پاسخ برای بررسی تاثیر متغیرهای مستقل بر روی روغن و نیز مدلهای ریاضی ایجاد شده استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد، در فیلم پلی وینیل الکل اصلاح شده با ذرات کلرید نقره و پلی وینیل الکل اصلاح شده با ذرات کلرید نقره و اسپیرولینا، وجود این ذرات در سطح فیلم کاملا مشهود بود. نتایج آنالیز شیمیایی، حسی و رنگی روغن نشان داد با افزایش زمان نگه داری روغن در همه بستهبندیها، کیفیت شیمیایی، حسی و رنگی روغن کاهش پیدا کرد. عددپراکسید به عنوان مهمترین شاخص کیفیت روغنها در بستهبندی معمولی در طول ۳۰ روز نگهداری از ۱ تا ۷ (mEq O۲/Kg oil) افزایش یافت در حالیکه در روغن بستهبندی شده با پلی وینیل الکل اصلاحشده با کلرید نقره و جلبک اسپیرولینا این افزایش از ۱ تا ۲ (mEq O۲/Kg oil) بوده است. در حالت کلی روغنهای بستهبندی شده با پلی وینیل الکل اصلاح شده با کلرید نقره و جلبک اسپیرولینا کمترین تغییرات کیفی را نسبت به بستهبندی معمولی نشان دادند که نشان دهنده قابلیت این فیلم ها در کنترل کیفیت و افزایش ماندگاری روغن زیتون بکر می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Aref Erfani
Department of Food Science and Technology, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran
Mir Khalil Pirouzifard
Department of Food Science and Technology, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran
sajad pirsa
Department of Food Science and Technology, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :