رابطه عملکرد خانواده با تحمل پریشانی در دانش آموزان دختر: نقش واسطه ای حرمت خود

زمینه و هدف: تحمل پریشانی به عنوان ساختاری مهم در شروع و ابقا آسیب­ های روانی و همچنین پیشگیری و درمان ایفای نقش می­ کند. هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط عملکرد خانواده با تحمل پریشانی با نقش واسطه ­ای حرمت خود در دانش ­آموزان دختر بود. روش: روش پژوهش از نظر هدف، بنیادی و از نظر روش از نوع همبستگی و الگویابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش ­آموزان دختر پایه نهم منطقه ۳ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه ­گیری در دسترس، ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده­ ها از پرسشنامه عملکرد خانواده (اپستاین و همکاران، ۱۹۸۳)، پرسشنامه تحمل پریشانی (گاهر و سیمونز، ۲۰۰۵) و پرسشنامه حرمت خود (روزنبرگ، ۱۹۶۵) استفاده شد. تحلیل داده­ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری و نرم­افزار ایموس نسخه ۲۴ انجام شد. یافته ­ها: نتایج پژوهش نشان از برازش مطلوب مدل پژوهش داشت. بر اساس نتایج به دست آمده بین عملکرد خانواده و حرمت خود (۰۲/۹=t و ۶۳/۰=β) و بین حرمت خود و تحمل پریشانی (۳۰/۶=t و ۵۸/۰=β) ارتباط مستقیم وجود دارد، ولی بین عملکرد خانواده و تحمل پریشانی (۹۶/۱ =t و ۱۵/۰=β) ارتباط مستقیم یافت نشد. همچنین نتایج نشان داد که بین عملکرد خانواده و تحمل پریشانی ارتباط غیرمستقیم به واسطه حرمت خود (۰/۰۱P<) وجود دارد. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج به دست آمده بین عملکرد خانواده و تحمل پریشانی دانش ­آموزان دختر به واسطه­ حرمت خود ارتباط وجود دارد. در تدوین مداخلات روان شناختی برای افزایش تحمل پریشانی دانش ­آموزان دختر، توجه ویژه به عوامل سببی، پیشنهاد می ­شود.

کلیدواژه ها:

Distress tolerance ، family functioning ، female students ، self-esteem ، تحمل پریشانی ، دانش آموزان دختر ، عملکرد خانواده ، حرمت خود