مقایسه تاثیر آموزش مهارت ارتباط بین فردی و تصمیم گیری اخلاقی بر جوکاری اخلاقی پرستاران

زمینه و هدف: جوکاری اخلاقی در محیط درمانی، فضای سازمانی متشکل از روابط بین فردی کارکنان درمانی در زمینه مراقبت از بیماران می باشد ، که رفتار کارکنان در سازمان اغلب تحت تاثیر آن است. بررسی و مقایسه تاثیر مداخلات ارتقادهنده جو کاری اخلاقی از چالش های مهم پرستاری است که باید مورد توجه محققین باشد، از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش مهارت ارتباط بین فردی و تصمیم گیری اخلاقی بر جوکاری اخلاقی پرستاران صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی سه گروهه، که بر روی ۹۰ پرستار شاغل در بیمارستان امام رضا مشهد انجام شد. بخشهای محل خدمت به سه گروه مداخله۱(گروه مهارت ارتباط بین فردی)،گروه مداخله ۲( گروه مهارت تصمیم گیری اخلاقی) و گروه کنترل تخصیص یافت و سپس نمونه گیری از بخش ها بر اساس جدول اعداد تصادفی انجام شد. مداخله بصورت برگزاری دو جلسه، ۶ ساعته کارگاه آموزشی برای هر یک از گروه های مذکور بطور جداگانه صورت گرفت. در هر سه گروه، در بدو ورود به مطالعه و چهار هفته پس از برگزاری کارگاه، میزان نمره جو اخلاقی با پرسشنامه جوکاری اخلاقی ویکتور و کولن اندازه گیری شد. داده ها با SPSS۱۶ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمرات پیش آزمون جوکاری اخلاقی در گروه ارتباط بین فردی ۵/۵±۰/۶۶ در گروه تصمیم گیری اخلاقی۶/۹ ± ۶۷/۸ و در گروه کنترل ۷/۲± ۶۷/۷ که تفاوت معنی دار نبود (۰/۵۰۰=P) اما میانگین نمره جوکاری اخلاقی بعد از مداخله در گروه ارتباط بین فردی ۶/۳ ± ۹۹/۳ و در گروه تصمیم گیری اخلاقی ۷/۷± ۹۰/۴ و در گروه کنترل ۷/۹ ± ۶۷/۴ که این تفاوت معنی دار بود (۰/۰۰۱>P).نتیجه گیری: برگزاری کارگاه آموزشی مهارت تصمیم گیری اخلاقی و ارتباط بین فردی در ارتقا جوکاری اخلاقی پرستاران موثر است؛ اما تاثیر

کلیدواژه ها:

ارتباط بین فردی ، تصمیم گیری اخلاقی ، پرستار ، جو کاری اخلاقی