اثر هشت هفته تمرین منتخب هوازی و ترکیبی بر سطوح ویسفاتین و مقاومت به انسولین در دختران چاق غیرفعال

هدف از تحقیق حاضر اثر هشت هفته تمرین منتخب هوازی و ترکیبی بر سطوح ویسفاتین و مقاومت به انسولین در دختران چاق غیرفعال بود. آزمودنی های این پژوهش ۲۴ دختر ۱۵ تا ۱۷ ساله چاق غیرفعال در دبیرستان شهرستان اسلام آبادغرب با میانگین سنی۱۶.۳۳، وزن ۸۲.۷۰ و قد ۱۶۲.۹۲ بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه قرار داده شدند: یک گروه تمرین هوازی و یک گروه تمرین ترکیبی، گروه تمرینی هوازی همراه با انجام حرکات کششی پویا و انجام تمرینات ساختگی و گروه تمرین ترکیبی شامل بارفکیس، شنای سوئدی، اسکات پا و تمرین با دمبل که در هر دو گروه تمرینات شامل ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه یک ساعت بود. برای پی بردن به تفاوت و اثرات در هرگروه از آزمون t-test وابسته (همبسته) و t-test مستقل استفاده گردید. مقایسه میانگین های غلظت ویسفاتین سرم بین گروه تمرین هوازی و گروه تمرین ترکیبی حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار بود. میانگین شاخص مقاومت به انسولین گروه تمرین ترکیبی در پیش آزمون و پس آزمون از لحاظ آماری معنادار بود. مقایسه میانگین های شاخص مقاومت به انسولین بین گروه تمرین هوازی و گروه تمرین ترکیبی حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار بود. اثرات متغییرها در دو گروه هوازی و ترکیبی نشان داد که بین تمامی متغیرها ارتباط معناداری وجود دارد. بطور خلاصه نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که هر دو نوع تمرین هوازی و ترکیبی بر سطوح ویسفاتین و مقاومت به انسولین تاثیرگذار می باشند.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، تمرین ترکیبی ، مقاومت به انسولین ، ویسفاتین