ارتباط استرس شغلی با فرسودگی شغلی در بهورزان

زمینه و هدف بهورزان به دلیل بر عهده داشتن مسئولیت های متعدد در تامین سلامت بیماران تحت تاثیر عوامل متعدد استرس زا هستند که ممکن است به بروز فرسودگی شغلی در آن ها منجر شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با فرسودگی شغلی در بهورزان دانشگاه علوم پزشکی ساوه در سال ۱۳۹۸ انجام شد.  روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی توصیفی است که بر روی همه ۱۲۸ بهورز شهرستان های ساوه و زرندیه انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه فرسودگی شغلی ماسلش و استرس شغلی اشپیلبرگر بود. برای توصیف داده ها از آمارهای توصیفی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون های آماری تی مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ استفاده شد.  یافته ها میانگین نمره استرس شغلی در بین بهورزان مورد مطالعه ۴۸/۶۰±۱۴۰/۷ بود که از میانه نمره ابزار (یعنی ۱۵۰) پایین تر بود. میانگین نمره فراوانی فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی ۸/۳۰±۲۳/۴۳، میانگین نمره فراوانی شخصیت زدایی ۴/۷۸±۱۷/۰۰ و موفقیت فردی ۶/۷۴±۱۴/۴۳ بود. بین استرس شغلی با فراوانی خستگی عاطفی (۰/۵۹=P<۰/۰۰۱,r) و شخصیت زدایی (P<۰/۰۰۱, r=۰/۲۲)، ارتباط مستقیم و معنادار و بین استرس شغلی و فراوانی موفقیت فردی (۰/۰۰۱>P، ۰/۴۷=r) ارتباط معکوس و معنادار وجود داشت. به این معنی که با افزایش استرس شغلی، فرسودگی در دو بعد خستگی عاطفی و شخصیت زدایی نیز افزایش و با افزایش استرس شغلی، نمره موفقیت فردی کاهش می یابد.  نتیجه گیری بهورزان در این مطالعه دارای سطح استرس متوسط و سطح فرسودگی شغلی بالا در حیطه های شخصیت زدایی و موفقیت فردی بودند. باتوجه به میزان بالای فرسودگی شغلی و ارتباط آن با استرس شغلی در بهورزان و نظر به این که این عوامل می توانند بر کیفیت ارائه خدمات سلامتی تاثیر منفی دشته باشند، انجام مداخلات لازم برای کاهش و مدیریت استرس و فرسودگی شغلی در کارکنان بهورزی ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

Primary healthcare worker ، Occupational stress ، Job burnout ، بهورز ، استرس شغلی ، فرسودگی شغلی