بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره گلبرگ زعفران در سیستمهای مدل روغنی

با استفاده از حلال اتانول ۸۰ درصد عصاره استخراج شد. عصاره ها به نسبتهای ۱۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پی پی ام به روغن سویا و امولسیون آب در روغن سویا اضافه شدند. نمونه های روغن به همراه نمونه های شاهد – (بدون هیچ آنتی اکسیدان) و شاهد + ( ۱۰۰ پی پی ام آنتی اکسیدان BHT)، ۱۰ روز در ۲۵ و ۵۰ درجه سلسیوس نگهداری شدند و هر روز عدد پراکسید اندازه گیری شد. مقاومت حرارتی روغن ها به روش رنسیمت در دمای ۱۲۰ درجه سلسیوس اندازه گیری شد. عصاره در غلظت ۱۰۰۰پی پی ام همانند آنتی اکسیدان سنتزی روند اکسایش را کند نمود. عصاره اتانول ۸۰ درصد گلبرگ زعفران در غلظت ۱۰۰۰ پی پی ام، بدون داشتن اختلاف معنی دار باBHT، بالاترین دوره القا (۴/۱۳ ساعت) را داشت. روغن سویا حاوی عصاره گلبرگ زعفران در غلظت ۱۰۰۰ پی پی ام در دمای نگهداری ۲۵ و ۵۰ درجه سلسیوس (به ترتیب با ۵/۱۳ و ۵۸/۳۹ میلی ا کی والان گرم اکسیژن بر کیلوگرم روغن) کمترین عدد پراکسید را از خود نشان داد. اثر متقابل غلظت و سیستم روغنی نشان داد بیشترین میزان پراکسید در تیمار غلظت ۱۰۰ پی پی ام سیستم امولسیونی و کمترین میزان پراکسید مربوط به غلظت ۱۰۰۰ پی پی ام سیستم روغنی بود. اثر متقابل کلیه تیمارها نشان داد سیستم روغنی بر میزان عدد پراکسید به طور معنی داری تاثیر داشت به طوریکه عدد پراکسید در سیستم امولسیون بیش از روغن سویا بود و تیمار شاهد منفی (و عصاره ۱۰۰ پی پی ام (به ترتیب (با ۸۹/ ۲۰ و ۷۴/۱۹ میلی اکی والان گرم اکسیژن بر کیلوگرم روغن) در سیستم امولسیونی و دمای ۵۰ درجه سلسیوس بالاترین عدد پراکسید را داشتند.

کلیدواژه ها:

عصاره اتانولی ، استخراج عصاره ، پایداری اکسایشی ، امولسیون