مقایسه اثردگزامتازون، متوکلوپرامید و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید در جلوگیری از تهوع واستفراغ متعاقب جراحی در مدل حیوانی سگ

زایلازین ­داروی پیش­ بیهوشی­ می­باشد که دارای اثرات استفراغی است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر دگزامتازون، متوکلوپرامید و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید در جلوگیری از تهوع متعاقب تزریق زایلازین انجام شد. ۱۵ قلاده سگ نر نژاد مخلوط با متوسط وزن ۵ ± ۹/۱۸ کیلوگرم درسه گروه پنج تایی شامل گروه دگزامتازون وریدی(mg/kg ۱)، گروه متوکلوپرامید وریدی (mg/kg ۵/۰) و ترکیب دگزامتازون-­­­­ متوکلوپرامید(mg/kg۱-۵/۰) متعاقب بیهوشی سگ­ها، به صورت تصادفی انتخاب شدند. در تمام گروه­ها ابتدا توسط دیازپام (mg/kg ۲/۰ ) وریدی به عنوان آرام بخش، سپس زایلازین­(mg/kg ۲)­ وریدی­­ و بالاخره مورفین­(mg/kg ۲) وریدی ­استفاده ­شد. بلافاصله داروهای دگزامتازون، متوکلوپرامید درگرو­ه­های مذکور تزریق و تحت عمل لاپاراتومی قرارگرفتند.­­ زمان بیهوشی،­­­ زمان بازیابی و علائم مربوط به تهوع در زمان­های۳۰ دقیقه، ۲، ۴، ۸ و۲۴ ساعت پس­ از بیهوشی ارزیابی و نتایج با استفاده ازآزمون آماریANOVA   بررسی و (۵۰/۰ P <) معنی دار در نظر گرفته شد. در گروه دگزامتازون طول دوره بیهوشی ۸/۲±۲/۴۸  دقیقه، درگروه متوکلوپرامید ۳/۲±۷/۵۱  دقیقه و درگروه دگزامتازون- متوکلوپرامید ۵±۷/۴۵ دقیقه بود. اختلاف آماری ­معنی­داری بین سه گروه از­ لحاظ طول دوره بیهوشی مشاهده نشد(۰۵/۰< P ). در هیچ یک از سه گروه تهوع و­استفراغ مشاهده نشد. تجویز داروهای دگزامتازون و متوکلوپرامید به صورت تنها یا ترکیب با یکدیگر به طور کامل رخداد استفراغ را در طول بیهوشی و زمان بازیابی کنترل می­کند

کلیدواژه ها:

استفراغ ، دگزامتازون ، متوکلوپرامید ، زایلازین