شیوع سرمی و آلودگی مخفی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های گله شهرستان سراب (آذربایجان شرقی)

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 164

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JCPS-8-2_002

تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1402

چکیده مقاله:

دیروفیلاریا ایمیتیس یکی از انگل های مهم سیستم گردش خون سگ ها بوده کهعوارض قلبی ریوی شدیدی را در حیوان سبب می شود، این نماتود مشترک بین انسانو سگ از مناطق مختلف دنیا و برخی از مناطق ایران گزارش شده است. به منظوربررسی اولیه وجود آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در منطقه سراب، یک مطالعه مشاهده الیزا تست شدند.شیوع سرمی دیروفیلاریا ۱۳/۵%(۵۲/۳۸۴)گزارش شد.بیشترین میزان شیوع سرمی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های سنین ۴-۶ سال ۱۲/۷%(۳۷/۱۷۰)وکمترین میزان در سگ های سنین ۰-۲ سال ۵/۵%(۷/۱۲۶) گزارش شد. شیوع سرمی در سگ های نر ۱۴/۳%(۴۴/۳۰۶)و در ماده ها ۱۰/۲%(۸/۷۸)بود. بیشترین میزان آلودگی سگ ها در روستای جلده باغان با ۴۸/۱۴%( ۱۳/۲۷)و کمترین میزان آلودگی سگ ها در روستای اسبفروشان با ۲/۸%(۲/۷۰))بود. در بررسی های آماری رابطه معنی داری بین آلودگی، جنسیت، نژاد و نحوه نگهداری سگ مشاهده نشد، ولی با افزایش سن میزان آلودگی نیز افزایش داشت. تعداد ۳۵ قلاده سگ دارای سنین ۰/۵تا ۷ سال ازروستاهای مختلف شهر سراب تهیه و در طرح پژوهشی بررسی لیشمانیازیس احشائیاستفاده و آسان کشی شده بودند، کالبد گشایی شدند، قلب و ریه آنها مورد جستجو وبررسی انگل شناسی قرار گرفت. میزان آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های مورد بررسی ۳ مورد (۸/۵%)تعیین شد و ۷ عدد کرم نر دیروفیلاریا ایمیتیس از سرخرگ ششی و تنها ۱ عدد کرم نر از بطن راست سگ های آلوده جدا گردید. کهنشانگر آلودگی مخفی( عدم وجود میکروفیلر درخون) است. با توجه یافته های اینبررسی و وجود آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های این منطقه، بر لزوم بررسیجامع تر و کنترل آلودگی در این منطقه تاکید می نماید.

نویسندگان