مطالعه تاثیر سلنیت سدیم بر آسیب شناسی و هیستومتری بیضه در موش های صحرایی سالم و مبتلا به واریکوسل تجربی

اثرات منفی ناشی از استرس اکسیداتیو در سرم، منی و بافت بیضه مبتلایان به واریکوسل یا در مدل­های حیوانی نشان داده شده است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سلنیت سدیم بر آسیب شناسی و هیستومتری بیضه موش­های صحرایی سالم و واریکوسلی انجام گرفت. ۴۴ سر موش صحرایی در ۱۱ گروه شامل: گروه کنترل سالم (۱ میلی­لیتر بر کیلوگرم وزن بدن سرم فیزیولوژی)، گروه کنترل جراحی (انجام عمل جراحی بدون القا واریکوسل به همراه تزریق ۱ میلی­لیتر بر کیلوگرم وزن بدن، سرم فیزیولوژی داخل ­صفاقی)، گروه کنترل واریکوسل، گروه­های سالم دریافت­کننده­ی داخل­صفاقی سلنیت­سدیم با دوز­های ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۴/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم وزن بدن، و گروه­های واریکوسلی دریافت­کننده­ی داخل­صفاقی سلنیت­سدیم با دوز­های ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۴/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. بعد از ایجاد واریکوسل، ۶۰ روز تزریق سلنیت­­سدیم به موش­های واریکوسلی و سالم ادامه یافت. نمونه­های بافت بیضه برای مطالعات  آسیب شناسی­شناسی جمع­آوری شدند. سلنیت­­سدیم به­صورت وابسته به دوز موجب افزایش معنی­دار ضخامت بافت­پوششی لوله­های منی­ساز در موش­های صحرایی واریکوسلی در مقایسه با گروه کنترل واریکوسل شد (P<۰.۰۱). ضرایب اسپرمیوژنز (SI) و اسپرماتوژنز (TDI) لوله­های منی­ساز تحت تاثیر سلنیت­سدیم وابسته به دوز در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش نشان دادند. ضرایب SI وTDI لوله­های منی­ساز تحت تاثیر شرایط واریکوسل بیضه کاهش معنی­داری در مقایسه با گروه کنترل سالم داشتند (۰۵/۰ P<). سلول­های لیدیگ به­طور معنی­داری تحت تاثیر سلنیت­سدیم در موش­های صحرایی واریکوسلی در مقایسه با گروه واریکوسل افزایش یافتند( ۰۱/۰ P<).  نتایج این مطالعه پیشنهاد می­کند درمان سلنیوم اثرات مفیدی بر بافت بیضه موش­های صحرایی واریکوسلی دارد.

کلیدواژه ها:

سلنیت سدیم ، واریکوسل ، بیضه ، موش صحرایی