مقایسه بیان ژن CYP۵۱A ایزوله های آسپرژیلوس فومیگاتوس در مقابل فلوکونازول و نانو فلوکونازول

آسپرژیلوزیس عفونت قارچی فرصت طلب در انسان و حیوان می­باشد. بیماری در طیور عمدتا تنفسی است ولی سایر تظاهرات بیماری نیز اتفاق می­افتد. محققین یکی از علل افزایش مقاومت دارویی در گونه­های آسپرژیلوس را، افزایش بیان ژن CYP۵۱A می­دانند. هدف از این مطالعه مقایسه بیان ژن CYP۵۱A ایزوله­های آسپرژیلوس فومیگاتوس جدا شده از طیور در مقابل فلوکونازول و نانو­فلوکونازول بود. نانوذرات لیپوزومی فلوکونازول به روش هیدراسیون لایه نازک تهیه شد. مقدار ۱۲/۵ میلی­گرم از پودر فلوکونازول را در ۱ میلی لیتر آب مقطر استریل و سپس در ۶ میلی لیتر حلال آلی کلروفرم-متانول حل کردیم و لسیتین و کلسترول به آن اضافه نمودیم. اندازه نانوذرات لیپوزومی فلوکونازول ۱/۱۲±۹/۸۸ نانومتر و بار سطحی این نانوذرات ۸۸/۱±۱۲/۲۰- میلی­ولت بدست آمد. همچنین به منظور بررسی ساختار نانو­ذرات از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده کردیم. ۳۰ نمونه آسپرژیلوس­ فومیگاتوس از ندول­های ریه طیور جمع­آوری گردید. تست حساسیت دارویی به روش استاندارد Broth microdilution طبق NCCLS-M۳۸A۲ جهت بررسی MIC  فلوکونازول و نانوفلوکونازول در مقابل ایزوله­ها انجام شد. تعداد دو عدد از ایزوله­های نشان­دهنده مقاومت بالا به داروی فلوکونازول را انتخاب و برای بررسی بیان ژن CYP۵۱A به روش Real-time PCR استفاده کردیم. نتایج نشان داد، نانوفلوکونازول دارای مقادیر MIC پایین­تری نسبت به فلوکونازول بود و در غلظت­های پایین­تری باعث مهار رشد ایزوله­های آسپرژیلوس فومیگاتوس گردید. بیان ژن CYP۵۱A در ایزوله­های تحت تیمار با فلوکونازول و نانوفلوکونازول نسبت به حالت بدون تیمار افزایش پیدا کرد و همچنین یک روند کاهشی در بیان ژن CYP۵۱A در مواجهه با نانودارو در مقایسه با داروی نرمال مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

آسپرژیلوس فومیگاتوس ، فلوکونازول ، ژن CYP۵۱A ، نانوذره ، تست حساسیت دارویی