اثر تزریق داخل بطنی مغزی ال- دوپا و ۶-هیدروکسی دوپامین بر اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین در جوجه های نژاد تخمگذار
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 159
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCPS-18-3_006
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1402
چکیده مقاله:
دریافت غذا توسط سیستم پیچیده ای از سیگنال های مرکزی و محیطی تنظیم می شود که به منظور تعدیل اشتها با هم تعامل دارند. نورآدرنالین نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان دارد. از طرفی دوپامین اخذ غذا در پرندگان را کاهش میدهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ال- دوپا و ۶- هیدروکسی دوپامین بر اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین در جوجههای نژاد تخمگذار صورت گرفته است. تعداد ۹۶ جوجه ماده نژاد تخمگذار (هایلاین) بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی تقسیم شدند. بلافاصله پس از تزریق داخل بطن مغزی محلول کنترل یا داروها، مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%BW) اندازه گیری شد. در آزمایش اول، به جوجه ها درگروه اول محلول کنترل(سرم فیزیولوژی)، گروه دوم ال- دوپا (پیش ساز دوپامین، ۱۲۵ نانومول)، گروه سوم نورآدرنالین (۳۰۰ نانومول) و گروه چهارم نورآدرنالین + ال- دوپا به صورت داخل بطنی مغزی تزریق شد. در آزمایش دوم، به جوجه ها در گروه اول محلول کنترل، گروه دوم ۶- هیدروکسی دوپامین (نوروتوکسین نورونهای دوپامینرژیک) (۵/۲ نانومول)، گروه سوم نورآدرنالین (۳۰۰ نانومول) و گروه چهارم ۶-هیدروکسی دوپامین + نورآدرنالین تزریق شد. نتایج نشان داد، تزریق نورآدرنالین اخذ غذا را کاهش داد (۰۵/۰>p). تزریق هم زمان درون بطن مغزی ال-دوپا و نورآدرنالین موجب تقویت کاهش اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین شد (۰۵/۰ > p). در حالیکه تزریق هم زمان درون بطن مغزی ۶- هیدروکسی دوپامین و نورآدرنالین کاهش اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین را مهار کرد (۰۵/۰ > p). با توجه به نتایج، احتمالا اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین در جوجههای نژاد تخمگذار توسط سیستم دوپامینرژیک میانجی گری می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرهاد زنگنه
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
نگار پناهی
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مرتضی زنده دل
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :