مطالعه اثر نرولیدول بر بیماری آلزایمر در موش های صحرایی نژاد ویستار

بیماری آلزایمر مهمترین دلیل زوال عقلی در جوامع بشری و افراد پیر است. از مهمترین نشانه های این بیماری پلاک های آمیلوییدی در ناحیه هیپوکامپ می باشد، التهاب و استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد بیماری آلزایمر دارد. نرولیدول از متابولیت های بسیاری گیاهان است و دارای خواص آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی می باشد. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف تاثیر نرولیدول بروی رت های آلزایمری شده توسط بتا آمیلویید، انجام شد. نعداد ۴۸ سر رت نر ویستار به ۸ گروه شامل کنترل، شم، مدل آلزایمری با استرپتوزوتوسین،حلال دارو،آلزایمر و تیمار با دونپزیل ،آلزایمر و تیمار با نرولیدول دوز ۵۰، آلزایمر و تیمار با نرولیدول دوز ۱۰۰ وگروه محافظتی (تیمار با نرولیدول قبل از القای آلزایمر) تقسیم شدند.  وزن رت ها، فعالیت آنزیم کاتالاز، شمارش پلاک های امیلوئیدی و مطالعات هیستولوژیک با رنگ آمیزی فلوروسنتی صورت گرفت. استرپتوزوتوسین موجب افزایش پلاک های آمیلوئیدی، کاهش وزن و کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز شد. دونپزیل و نرولیدول به ویژه در دوز ۱۰۰ و گروه محافظتی، موجب کاهش علایم آلزایمر ازطریق افزایش وزن، افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و کاهش پلاک های آمیلوئیدی شد. این یافته ها نشان دادند، نرولیدول می تواند در بهبود بیماری آلزایمر و آسیب های ناشی از آن موثر باشد و احتمالا می تواند در پیشگیری آلزایمر در افراد مستعد و با سابقه فامیلی آلزایمر موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آلزایمر ، نرولیدول ، بتا آمیلوئید ، استرس اکسیداتیو