مطالعه کالبدی-بافتی لایه فیبروزی چشم شترمرغ

چشم شترمرغ دارای بزرگترین کره چشم در میان پرندگان می باشد. هدف این مطالعه بررسی کالبدی-بافتی لایه فیبروزی چشم شترمرغ می­باشد. در این مطالعه صلبیه و قرنیه ۲۰ چشم شترمرغ بالغ نر سالم مورد مطالعه کالبدی و بافتی قرار گرفت. ابتدا لایه فیبروزی چشم از نظر ظاهر، ابعاد، ساختار و مجاورت ها مورد بررسی آناتومیکی واقع شد. سپس برای مشخص نمودن ساختار ریزبینی، بخش هایی از نمونه ها در فرمالین ۱۰% ثابت و بعد از تهیه لام های بافت شناسی و رنگ آمیزی به روش های هماتوکسیلین ائوزین، ورهوف، ون گیسون و پاس مورد بررسی قرارگرفتند. قرنیه، گرد متمایل به بیضی می باشد. میانگین طول (جانبی داخلی) قرنیه برابر۰۵/۰± ۵۸/۲ و میانگین عرض (پشتی شکمی) قرنیه برابر ۰۴/۰ ±۲۸/۲ سانتیمتر اندازه گیری گردید. میانگین برآمدگی قرنیه از سطح کره چشم برابر۰۲/۰±۹۲/۰ سانتیمتر تعیین گردید. در شترمرغ ضخیمترین بخش صلبیه در ناحیه خلفی و در محل ورود عصب بینایی می باشد.  میانگین ضخامت کل قرنیه برابر mµ ۸۵۰ اندازه گیری گردید که mµ ۶۵ ضخامت اپیتلیوم آن بود. اپیتلیوم سطح قدامی قرنیه از نوع سنگفرشی مطبق غیر شاخی است. غشاء بومن در شترمرغ به ضخامت  mµ ۵/۷ وجود دارد. غشای دسمیت با ضخامت mµ ۶۵/۷ و با خاصیت واکنش پاس مثبت دیده می شود. صلبیه با ضخامت mµ ۴۵۰ دارای رشته های کلاژن متعدد بوده که با یک قطعه از غضروف شفاف به ضخامت mµ  ۸/۲۱۷ حمایت می شود. همچنین رشته های الاستیک در قرنیه نبوده و در صلبیه بسیار کم می باشد. نهایتا می توان چنین نتیجه گیری کرد که به غیر از تفاوتهای موجود در ابعاد و اختلافات جزئی ریزبینی، لایه فیبروزی در شترمرغ تقریبا شبیه پرندگان ولی با پستانداران متفاوت می باشد.

کلیدواژه ها:

کالبدی-بافتی ، شترمرغ ، لایه فیبروزی ، صلبیه ، قرنیه