مطالعه اضطراب و عوامل محیطی و روانی تاثیرگذار بر آن در خانواده های بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه

مقدمه: اضطراب اثرات مخربی بر افراد می­گذارد، از این رو این مطالعه با هدف تعیین میزان اضطراب و عوامل محیطی و روانی تاثیرگذار بر اضطراب خانواده های بیماران بستری در بخش ویژه انجام شد. روش: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال ۱۳۸۶ انجام شد، ۲۱۸ نفر از خانواده­ی ۱۳۰ بیمار بستری به روش نمونه گیری آسان در ساعات ملاقات مراکز آموزشی درمانی مورد نظر انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از دو پرسش­نامه " ابزار اضطراب و افسردگی بیمارستانی استاندارد شده" و " محقق ساخته " انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک توسط نرم افزار SPSS۱۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: شانس بروز اضطراب در افرادی­که اظهار داشتند انجام ملاقات از پشت شیشه در اضطرابشان تاثیر دارد، ۴/۴ برابر افرادی بود که ملاقات از پشت شیشه تاثیری در ایجاد اضطراب آنان نداشت (۴۰۴/۴ (OR= . همچنین شانس بروز اضطراب در موارد عدم ملاقات حضوری با بیمار، وضعیت اقتصادی ضعیف، نگرانی خانواده از هزینه بیمارستان و تغییر نقش افراد خانواده به ترتیب۵۵۰/۳، ۹۰۴/ ۳، ۵۰۱/۲ ، ۳۰۸/۴ برابر بود. نتیجه­گیری: مشاهده لوله­ها و اتصالات، ملاقات از پشت شیشه و عدم ملاقات حضوری، وضعیت اقتصادی ضعیف و نگرانی خانواده در خصوص هزینه و تغییر نقش از عوامل تاثیر گذار در افزایش شانس بروز اضطراب خانواده­ها­ است. توجه به این عوامل و خانواده محور نمودن مراقبت­ها می­تواند به میزان قابل­ملاحظه­ای اضطراب خانواده­ها را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

Anxiety ، Patients’ families ، Intensive Care Unit. ، اضطراب ، خانواده ی بیماران ، بخش مراقبت ویژه