کفایت دیالیز در بیماران مراجعه کننده به مرکز همودیالیز آبادان

اهداف: با توجه به روشن نبودن وضعیت کیفیت دیالیز در آبادان، این پژوهش به­ منظور بررسی میزان کفایت دیالیز در بیماران مراجعه کننده به مرکز همودیالیز شهرستان آبادان در سال ۱۳۸۶ انجام شد. روش­ها: این پژوهش مطالعه ­ای توصیفی مقطعی است و جامعه مورد مطالعه، تمامی بیماران مراجعه­ کننده به مرکز همودیالیز شهرستان آبادان در سال ۱۳۸۶ بودند که بیش از سه ماه از آغاز دیالیز آنها می­ گذشت. اطلاعات از طریق چک ­لیست گردآوری شد. به­ منظور تعیین کفایت دیالیز از مقیاس kt/v و URR و نیز برای بررسی وضعیت تغذیه­ ای از معیار PCR استفاده شد. در نهایت، داده­ ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS ۱۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: میانگین کلی kt/v برابر ۰.۲۱±۰.۹ و کمترین و بیشترین میزان آن به­ ترتیب ۰.۲ و ۱.۲۷ بود . میانگین کلی URR نیز ۱۰±۵۳ درصد و کمترین و بیشترین مقدار آن ۱۴ و ۷۰% بود. میانگین کلی PCR برابر ۰.۱۸±۰.۷۹ و کمترین و بیشترین میزان آن ۰.۳۵ و ۱.۲۶ بود. بین میزان kt/v و URR با جنس، سن، ساعات دیالیز در هفته و نوع صافی ارتباط معنی­ داری مشاهده نشد. بین kt/v و PCR با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون ارتباط آماری معنی ­داری به دست نیامد (۰.۱۴=p). نتیجه­گیری: با توجه به بی کفایتی دیالیز در ۹۷.۸% بیماران، انجام تحقیقات وسیع­ تر به­ منظور شناخت علل آن ضروری به ­نظر می­ رسد. همچنین، با توجه به اهمیت اندازه ­گیری درست میزان اوره برای سنجش کفایت دیالیز توصیه می­ شود که در سایر مراکز نیز از روش جدید به­ کار گرفته ­شده در این مقاله استفاده شود.