تاثیر مدیریت احیای قلبی، ریوی و مغزی در بیمارستان بر پیامدهای ناشی از احیا

مقدمه: در حال حاضر درصد ناچیزی از عملیات احیا، موفق بوده و منجر به بقای بیماران می­شود. لذا این مطالعه با هدف " بررسی تاثیر مدیریت احیای قلبی - ریوی و مغزی در بیمارستان بر پیامدهای ناشی از احیا " انجام شد. روش­ها: این مطالعه به صورت نیمه­تجربی و از نوع قبل و بعد انجام شد. در مرحله قبل هشتاد بیمار در یک بیمارستان منتخب آموزشی در شهر تهران که تحت عملیات احیا قرار گرفته بودند، از نظر پیامدهای کوتاه و بلند مدت احیا در سال ۱۳۸۸مورد بررسی قرار گرفتند. فرایند مدیریت احیای قلبی- ریوی و مغزی به مدت پنج ماه انجام شد. پس از تثبیت این سیستم جدید، پیامدهای ناشی از احیا در مورد هشتاد بیمار دیگر دوباره بررسی شد. برای ثبت پیامدهای کوتاه و بلند مدت عملیات احیا از فرم استاندارد Utstein استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۶ و آمار توصیفی تحلیلی انجام شد. یافته­ها: پیامد کوتاه مدت از ۸/۱۸درصد ( قبل) به ۳/۳۱ درصد (بعد) و پیامد بلند مدت نیز از صفر ( قبل) به ۵/۲ درصد بعد از مداخله افزایش یافت. بطور کلی بعد از مداخله، ۳/۶۶ درصد موارد احیا ناموفق ، ۳/۳۱ درصد آن­ها بطور کوتاه مدت موفق و ۵/۲ درصد آن­ها منجر به بقای بلندمدت شد و بیماران با عملکرد مغزی متوسط تا مطلوبی از بیمارستان ترخیص شدند. این نتایج با مرحله­ی قبل تفاوت معنی­داری داشت (۰۵/۰ p<; ). نتیجه گیری: اجرای فرایند مدیریت احیا می­تواند به عنوان الگویی برای عملکرد مدیران مراکز بهداشتی- درمانی، برای افزایش میزان بقای بیماران پس از عملیات احیا استفاده شود.