تاثیر اقلیت گرایی مذهبی بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

یکی از مهم ترین تهدیدهای امنیت ملی در کشور، رویکرد خاصی از فرقه گرایی مذهبی مبتنی بر برجستگی هویت مذهبی و سیاسی شدن اقلیت مذهبی در جامعه است که عنوان «اقلیت گرایی مذهبی» معرف آن است. این جریان با کارویژه و عقبه ایدئولوژیکی خاص خود به واسطه به چالش کشیدن هویت ملی، قطبی شدن جامعه را در پی دارد و در نهایت، انسجام ملی را مخدوش می کند. پژوهش حاضر برای رصد و تقریر تحلیلی و نظام مند این مسئله، نخست امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را در چارچوب الگوی جامع امنیت نرم افزاری و سخت افزاری مورد کاوش و مطالعه تحلیلی قرار داده؛ پس از آن با رویکردی توصیفی تحلیلی به بیان آثار و پیامدهای ناشی از فعالیت بخش افراطگرای مکتب دیوبند به عنوان یکی از جریان های سلفی فعال در کشور بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران پرداخته است.

کلیدواژه ها:

اقلیت گرایی مذهبی ، امنیت ملی ، سلفیگری ، جمهوری اسلامی ایران