بررسی خود پنداره حرفه ای پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه

زمینه و هدف: خودپنداره حرفه ای در واقع شناخت و درک فرد از خود، به عنوان یک فرد حرفه ای است و بر چگونگی تفکر، تکامل نقش، رفتار و عملکرد حرفه ای فرد تاثیر دارد. از میان حرفه های مختلف برخی نیاز به خود پنداره بالاتری دارند که در این میان حرفه پرستاری از این لحاظ جایگاه ویژه ای دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین بررسی خود پنداره حرفه ای پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی منتخب شهر تهران درسال۱۳۹۷ انجام گردید. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بوده که بر روی ۵۴۰ پرستار شاغل در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی منتخب شهر تهران انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش فرم  اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه خودپنداره حرفه ای کووین بود. یافته ها: میانگین نمره کلی خودپنداره حرفه ای پرستاری ۹۱/۲۹ ±۳۶/۲۱۸ بود. بیشترین و کمترین میانگین نمرات به دست آمده به ترتیب مربوط به بعد دانش و رهبری با میانگین ۷۶/۴± ۲۲/۴۳ و ۹۳/۵ ± ۲۳/۱۷ بود. ضریب همبستگی پیرسون بین تمام ابعاد خودپنداره حرفه ای محاسبه شده است. سطح معنی داری برای همه ابعاد برابر ۰۰۱/۰ به دست آمد لذا میان این ابعاد رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: هرچند پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه نمره نسبتا بالایی از خودپنداره حرفه ای کسب کردندخصوصا دربعد دانش اما به نظر می رسد میانگین نمره بدست آمده، از سطح مطلوب فاصله دارد. همچنین پرستاران، کمترین نمره را از بعد رهبری کسب کردند که این مطلب نشان دهنده ضعف پرستاران در این زمینه میباشد لذا لزوم آموزش آماده سازی پرستاران در جهت برخورداری از خودپنداره حرفه ای بالاتر در آنها، احساس می شود.

کلیدواژه ها:

Professional self-concept ، Nurses ، Intensive care units ، خودپنداره حرفه ای ، پرستاران ، بخش های ویژه