لیپوکالین - ۲ نوترکیب انسانی به عنوان عامل مهارکننده رشد باکتری ها در جلوگیری از آلودگی پلاکتی
محل انتشار: فصلنامه پژوهشی خون، دوره: 9، شماره: 2
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 217
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BLOOD-9-2_003
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1402
چکیده مقاله:
چکید ه سابقه و هدف آلودگی باکتریایی فرآوردههای خونی، خطر عفونی عمده پایدار در طب انتقال خون نوین است. این مشکل به ویژه در مورد فرآوردههای پلاکتی که شرایط مطلوب برای رشد باکتریها را فراهم میسازند، نگران کننده است. لیپوکالین- ۲، یک پروتئین احتباس کننده آهن در پاسخ ایمنی ذاتی است که به سیدروفور باکتریها متصل شده و از جذب آهن توسط آنها جلوگیری میکند. این مطالعه برای نشان دادن اثرات آنتیباکتریایی لیپوکالین- ۲ به عنوان یک عامل باکتریواستاتیک در جلوگیری از آلودگی باکتریایی پلاکتها طراحی شده است. مواد و روش ها در یک مطالعه تجربی، ابتدا حداقل غلظت مهارکننده لیپوکالین- ۲ نوترکیب بعد از ۲۴ ساعت انکوباسیون در دمای اتاق( º C ۲ ± ۲۲) تعیین شد. سپس اثر آنتیباکتریایی لیپوکالین- ۲ در محیط پلاکتی هم زمان با تلقیح باکتریهای آلوده کننده پلاکتی و نگهداری در دمای اتاق( º C ۲ ± ۲۲) بررسی شد. یافته ها نتایج حاصل از کشت فرآورده پلاکتی حاوی لیپوکالین-۲ و رقتهای مختلف باکتریها نشان داد که لیپوکالین-۲ در غلظت ng/mL ۴۰ توانست باعث مهار رشد mL / CFU ۱۰۴ × ۵/۱ استافیلوکوک اپیدرمیدیس، سودوموناس آئروژینوزا، اشریشیا کلی، کلبسیلا پنومونیه و انتروکوکوس فکالیس شود. هم چنین لیپوکالین-۲ در همین غلظت توانست باعث مهار رشد CFU/mL ۱۰۳×۵/۱ استافیلوکوک اورئوس و پروتئوس میرابیلیس گردد. نتیجه گیری لیپوکالین-۲ نوترکیب بر روی طیف وسیعی از باکتریهای آلوده کننده پلاکتی اثر مهاری دارد و در صورت استفاده در فرآوردههای پلاکتی، میتواند آلودگی باکتریایی این فرآورده و عوارض عفونی ناشی از انتقال پلاکت آلوده را در گیرنده کاهش دهد. ولی برای استفاده از آن، مطالعه های بیشتر و تکمیلی مورد نیاز است.
کلیدواژه ها:
Key words: Blood Platelets ، Bacterial Infections ، Lipocalins ، Siderophores ، کلمات کلیدی : پلاکت های خون ، عفونت های باکتریایی ، لیپوکالین ها ، سیدروفورها
نویسندگان
مهریار حبیبی رودکنار
دانشیار مرکز تحقیقات انتقال خون موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون