ارتباط پلی مورفیسم ۴G/۵G در ژن مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن-۱ (PAI-۱) با ترومبوز شریانی در عروق کرونر

چکید ه   سابقه و هدف   فاکتورهای مستعدکننده ارثی و اکتسابی متعددی برای ترومبوز شریانی که از بارزترین انواع آن انفارکتوس میوکارد است، مطرح می باشند. از جمله عوامل ژنتیکی مرتبط، می توان به پلی مورفیسم PAI-۱ ۴G/۵G اشاره کرد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط این پلی مورفیسم با بیماری های قلبی- عروقی ناشی از ترومبوز شریانی در عروق کرونری در افراد ایرانی بود.   مواد و روش ها   با طراحی یک مطالعه مورد- شاهد، ۶۱ بیمار مبتلا به ترومبوز در عروق کرونری، شامل ۴۵ مرد و ۱۶ زن و هم چنین ۹۲ فرد اهداکننده سالم، شامل ۷۴ مرد و ۱۸ زن از نظر این پلی مورفیسم به روش PCR و با روش ARMS ارزیابی شدند. کلیه داده ها با برنامه SPSS نسخه ۱۹ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و نتایج به دست آمده با مطالعه های مشابه مقایسه شدند.   یافته ها   شیوع پلی مورفیسم های ۴G/۴G ، ۴G/۵G و ۵G/۵G برای ژن PAI-۱ در گروه بیمار به ترتیب ۶/۲۴% ، ۹/۴۵% و ۵/۲۹% و نیز در گروه کنترل ۷/۲۰%، ۴/۴۲% و ۳۷% بود و از نظر پلی مورفیسم مورد بررسی میان گروه بیمار و کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما در مورد فاکتورهای خطر مرسوم نظیر فشار خون، دیابت، هایپرلیپیدمی، مصرف سیگار و چاقی بررسی های انجام شده نشان دهنده تفاوت معناداری میان گروه کنترل و بیمار بود(۰۰۱/۰ p= ).   نتیجه گیری   نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهند میان پلی مورفیسم ۴G/۴G در ژن PAI-۱ و افزایش استعداد ابتلا به ترومبوز شریانی در جمعیت مورد مطالعه ارتباطی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

Key words: Coronary Thrombosis ، Myocardial Infarction ، Coronary Artery Disease ، PAI-۱ ، کلمات کلیدی : ترومبوز شریان کرونر ، انفارکتوس میوکارد ، بیماری عروق قلبی ، PAI-۱