اهمیت مسیر پروتئازوم یوبی کوئیتین در ایجاد مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها در لوسمی لنفوبلاستیک حاد

چکیده سابقه و هدف لوسمی ­لنفوبلاستیک ­حاد(ALL)، شایع ترین سرطان در سنین کودکی محسوب می­شود. حدود ۲۰% کودکان مبتلا، به داروهای موجود مقاومت نشان می­دهند. یکی از عوامل اصلی پیش­آگهی ضعیف در بیمارانی که دچار عود شدند، مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها می­باشد. لذا شناسایی نشانگرهای مقاومت یا حساسیت به گلوکوکورتیکوئیدها و بررسی چگونگی تعامل این پروتئین­ها می­تواند ابزاری مفید به منظور بهبود استراتژی های تعیین پیش آگهی بیماری باشد. مواد و روش ها در یک مطالعه تجربی، شبکه تعامل پروتئینی بین ۱۴ پروتئین شناسایی شده در پروتئوم سلول ­های ALL تیمار شده با گلوکوکورتیکوئیدها بررسی شدند. برای این منظور از روش شبکه ژنی و پایگاه داده آنلاینSTRING ، به عنوان ابزار جستجوی بازیابی تعامل ژن ها و پروتئین ­ها، استفاده گردید. یافته ها با استفاده از روش های پروتئومیکی، ۱۴ پروتئین­ تغییر بیان یافته به نام های SRSF۳، CNBP،VDAC۱ ، SNX۳ ،  PFDN۶،PSMB۲ ،STMN۱ ، PPP۴R۴،DUT ،CAPZA۱ ،CAPZB ، PNP،CLIC۱ و PSME۱ بعد از تیمار با پردنیزلون و دگزامتازون در دو رده سلولی حساس(Nalm-۶) و مقاوم(Reh) به گلوکوکورتیکوئیدها شناسایی شدند. ارتباط بین پروتئین ­های مذکور در پایگاه داده STRING مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه گیری به طور­ کلی یافته ها نشان می­دهد که مسیر پروتئازوم- یوبی­کوئیتین نقش عملکردی در القاء مکانیسم مقاومت به گلوکوکورتیکوئید در ALL ایفا می­کند. لذا بررسی پروتئین های کلیدی کنترل کننده مسیر مذکور می­تواند نقش مهمی در روشن ­سازی مکانیسم القاء مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها و به تبع آن پیش ­آگهی بیماری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Key words: Lymphoblastic Leukemia ، Acute ، Drug Resistance ، Glucocorticoids ، Biomarkers ، کلمات کلیدی: لوسمی­ لنفوبلاستیک­ حاد ، مقاومت ­دارویی ، گلوکوکورتیکوئیدها ، نشانگرهای زیستی