عوامل تعیین کننده مشارکت نیروی کار در ایران با رویکرد جنسیتی: کاربرد مدل تخصیص زمان بکر

مقاله حاضر به مطالعه عوامل اقتصادی- اجتماعی و جمعیت شناختی موثر بر مشارکت نیروی کار در استان های ایران، براساس دادههای خام طرح هزینه-درآمد خانوار با به کارگیری روش اقتصادسنجی دادههای شبه تابلویی پرداخته است. یافته های حاصل از برآورد مدل لاجیت، رابطهی U وارون بین سن و احتمال مشارکت  را نشان می دهد. بدین مفهوم که در سنین جوانی، احتمال ورود افراد به بازار کار بیش از دوران میان سالی و سالهای انتهایی سن کاری است. مطلقه و مجرد بودن، در مقایسه با متاهل بودن، بر احتمال مشارکت تاثیر مثبت دارد، اما این اثر در گروه هرگز ازدواج نکرده بیش از گروههای دیگر است. محصل بودن، اثر منفی و بعد خانوار و سطح آموزش افراد، اثر مثبت بر احتمال مشارکت دارد. سرپرست خانوار بودن احتمال مشارکت را حدود ۳۹ درصد افزایش میدهد. در یک نگاه کلی، با در نظر گرفتن آیینه جمعیتی و فراوانی جمعیت در سنین حدود ۴۴-۲۵ سال، تمایل بیشتر به مشارکت در گروه های سنی ۳۴-۲۵ و ۴۴-۳۵ سال و اشتغال به تحصیل بخش قابل توجهی از جمعیت در مقاطع آموزش عالی، افزایش نرخ طلاق و نرخ تجرد در ایران، افزایش مشارکت اقتصادی، در سالهای پیشرو، دور از ذهن نیست. لذا انتظار می رود این مهم، در برنامه ریزی کلان کشور مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نرخ مشارکت نیروی کار ، داده های هزینه درآمد خانوار ، عوامل اقتصادی اجتماعی ، عوامل جمعیت شناختی ، روش داده های شبه تابلویی