اثربخشی آموزش بورمن بر تحریک پذیری بالا، تحمل ناکامی، روابط با همسالان و اعتماد به نفس دانش آموزان تیز هوش ۱۰ تا ۱۲ ساله

دانش آموزان از نظر یادگیری، توانایی کارآمدی و توانایی تفکر منطقی با یکدیگر تفاوت های مهمی دارند ؛ لذا هدف پژوهش اثربخشی آموزشی بورمن بر تحریک پذیری بالا، تحمل ناکامی، روابط با همسالان و اعتماد به نفس دانش آموزان تیز هوش ۱۰ تا ۱۲ بود. این پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل و مرحله پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری بود. جامعه شامل کلیه دانش آموزان تیز هوش۱۰-۱۲ ساله در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد ۴۰ دانش آموز تیزهوش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گماردش شدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه، آموزشی پروتکل بورمن (۲۰۱۹)دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحریک پذیری بالا بورمن(۲۰۱۹)، تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵)،روابط با همسالان هادسون (۱۹۹۷)، اعتماد به نفس روزنبرگ (۱۹۶۵)، مقیاس هوش کودکان ویرایش پنجم وکسلر(WISC-V) بود. نتایج تحلیل داده ها از طریق روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکرای با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳نشان داد بسته آموزشی بورمن بر متغیر های پژوهش در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته و اثرات آموزشی در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است(۰۱/۰P<). با توجه به نتایج پژوهش به منظور ارتقاء متغیر های روانشناختی در کودکان تیزهوش می توان از این برنامه آموزشی بهره گرفت. آموزش بورمن در گام اول به عنوان متغیر نوین تاثیر گذار موجب کاهش تحریک پذیری بالا، تحمل ناکامی و در گام دوم موجب افزایش روابط با همسالان و اعتماد به نفس دانش آموزان تیز هوش می گردد. از این رو پیشنهاد می گردد آموزش بورمن در مدارس برای دانش آموزان توسط متخصصین ارائه شود.

کلیدواژه ها:

آموزش بورمن ، تحریک پذیری ، تحمل ناکامی ، روابط با همسالان ، اعتماد به نفس