راهبردهای طراحی جهت افزایش حضورپذیری بانوان در مجتمع های مسکونی

اهمیت روابط اجتماعی در عصر حاضر به خصوص در محیط های شهری بر کسی پوشیده نیست. محیط های باز مجتمع-های مسکونی به عنوان شکل تازه ای از زندگی جمعی و نیز گونه ای دیگر از محیط های شهری و محل برخورد ساکنان این محیط ها، بر روابطی که در آن شکل می گیرد، تاثیر می گذارد. در عصر حاضر و با فرهنگی جدید، در مقایسه با گذشته بانوان نقشی مهم و اثرگذار در خانواده ها را ایفا می کنند و حضور بانوان در عرصه های مختلف زندگی جمعی و اجتماع، با تغییر در ذات پویای فرهنگ پررنگ تر گشته است. بنابراین، اهمیت محیط های مجتمع های مسکونی به عنوان عاملی اثر گذار بر روابط بین ساکنین و حضور بانوان در اجتماع، موجب گشته است، این پژوهش به دنبال استخراج مولفه-های اثرگذار بر حضور بانوان در محیط های مجتمع های مسکونی باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشی کاربردی از نوع کیفی، با روش توصیفی- تحلیلی و ساختار پژوهش حاضر برپایه ی مراجعه به منابع کتابخانه ای و مطالعه پژوهش های صورت یافته در زمنیه حضورپذیری و مطالعه موردی مجتمع های مسکونی تبریز می باشد. در نهایت این پژوهش اذعان دارد که در واکاوی نمونه های موردی، راهبرد ها و پیشنهاد هایی به منظور افزایش حضور بانوان به عنوان شخص مهم و تاثیرگذار خانواده ها، قابل استخراج می باشد که ارائه این راهبرد ها و استفاده از آن ها می تواند در بهبود روابط ساکنین مجتمع ها، تاثیر گذار بوده و در عمیق ترین لایه های خانه، محیطی را فراهم سازد که حس آرامش، آسودن، دوری از دغدغه و مشغله های روزانه را فراهم سازد. شناخت مولفه های کالبدی اثرگذار بر حضورپذیری بانوان در محیط های مجتمع های مسکونی، موضوعی اثرگذار بر افزایش کیفیت زندگی جمعی و بهبود وضعیت روحی، روانی و عاطفی بانوان و در نتیجه اثر مثبت بر کیفیت زندگی خانواده ها دارد. نهایتا در این پژوهش معیار های حضورپذیری بانوان در ۵ دسته ی ایمنی و امنیت، تنوع و سرزندگی، خوانایی، حذف عوامل آزاردهنده و حضور دیگران تنظیم گشت. و مجموعا در ۱۹ شاخصه اصلی قابل استنتاج از این مولفه ها، ۱۹ راهبرد طراحی، به منظور افزایش اجتماع پذیری و حضورپذیری بانوان در محیط های مجتمع های مسکونی در قالب جدولی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

حضورپذیری ، کالبد ، زن ، مجتمع مسکونی ، راهبرد