سنجش و ارزیابی کیفیت مناطق شهری بر پایه رویکرد زیست پذیری شهری؛ مطالعه موردی: شهر کرمان

امروزه زیست پذیری در بیشتر کشورهای توسعه یافته به عنوان یک اصل راهنما در چارچوب گفتمان پایداری در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی شهری گسترش پیدا کرده است. هدف این مقاله سنجش و ارزیابی کیفیت مناطق شهر کرمان بر پایه رویکرد زیست پذیری شهری و عوامل موثر بر آن می باشد. روش تحقیق به لحاظ هدف بنیادی- نظری و داده های آن، به روش کتابخانه-اسنادی فراهم آمده است. جامعه آماری ساکنین شهر کرمان بر اساس سرشماری عمومی سال ۱۳۹۵ برابر با ۵۳۷٬۷۱۸ و کارشناسان امر می باشد که از طریق روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند و نمونه آماری منتخب شامل ۳۸۴ نفر می باشد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از مدل های کمی و کیفی برنامه ریزی، از جمله مدل وزن دهی آنتروپی شانون و تکنیک WASPAS استفاده شده است. بر اساس بررسی های صورت گرفته از طریق مدل واسپس از بین مناطق شهر کرمان در میان شاخص ها با توجه به شاخص محیط، تاریخ و مدیریت شهری مناطق، ۲، ۱، ۳ و ۴ به تناسب برخورداری از ابنیه تاریخی و قدمتی که در شهر کرمان داشته اند، به ترتیب رتبه های اول تا چهارم به دست آورده، با توجه به شاخص خدمات و زیرساختهای شهری مناطق ۲، ۳، ۱ و ۴ شهر کرمان به ترتیب رتبه های ۱، ۲، ۳ و ۴ را به دست آوردند و با توجه به شاخص اقتصاد شهری و اجتماع شهری مناطق ۱، ۳، ۲ و ۴ به ترتیب رتبه های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده اند. با توجه به کل شاخص ها مناطق ۱، ۳ ، ۲ و ۴ به ترتیب رتبه های اول تا چهارم را به دست آوردند. این مهم نشان از این دارد که شهر کرمان بر اساس شاخص های زیست پذیری دارای شرایط قابل توجه و مناسبی می باشد و با توجه به تراکم و پراکنش جمعیت یکنواخت در سطح شهر و رعایت اصول ایمنی در ساخت و ساخت ابنیه، توجه به زیباشناسی فضاهای عمومی و ایجاد کمربند سبز در پیرامون شهر، تقویت زیرساخت های شهری و افزایش کیفیت حمل و نقل عمومی و .... می تواند تحقق رویکرد زیست پذیری شهری را در سطح مناطق ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری شهری ، واسپس ، رتبه بندی ، شهر کرمان