مفهوم وانواع الانسه فی شعر یحیی السماوی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: عربی
مشاهده: 162

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

INTCSH01_101

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1402

چکیده مقاله:

ان الانسنه هی فن یقوم فیه الادیب باحیاء الاشیاء التی تدور حوله ویمنحها سمات الانسان سواء کانذلک علی المستوی الشکلی او النفسی وهو ینقسم الی اربعه انواع انسنه جماد ونبات وحیوان ومعنویات وقدتفنن یحیی السماوی فی فن الانسنه فاستخدم هذا الفن فی وصف لمختلف ظواهر الجماد والنبات والحیوانوالمعنویات نظرا الی اهیه الموضوع سعینا عب المنهج الوصفی التحلیلی ان ندرس هذه الظاهره فی شعره، وقدتبین لنا ان الشاعر اکثر من انسنه الجماد فقام بنسنه العدید من مظاهر الطبیعه الجامده من مثل الش مسوالقمر والنجوم والسحاب والمطر والظلام والدروب والسماء وقد اضاف لها سات الجود والجمالوالحسن.کما کانت النبات من ابرز محاور الانسنه، فقام الشاعر بعملیه انسنتها ومنحها سات الانسان ومنابرز مظاهرها النخل، الورده، النعناع، الربیع، الزهر، السنابل، الاشجار، الغصن، الاعشاب، فقد وهب کلهذه النباتات حیاه وحیویه واظهرها بهیئه الانسان وکان الدافع وراء ذلک هو انغماس الشاعر فی الطبیعه منجانب وشعوره الرهیف فضلا عن ما تحمله هذه النباتات من دلاله کالازدهار والصمود والحیاه والعطاءوالجمال. کما ان السماوی تاثر بمشاهد الحیوانات فقام بنسنتها ووهبها سمات الانسان الحی فکان تتحدثوتری وتنظر وتستمع وتشعر وکانها انسان حقیقی وقد رفعت اشعار السماوی هذه مکانه الحیوان الیمصاف الانسان وبعد ان شارکها مشاعره واحاسیسه وکان الغرض من کل عملیات الانسنه هو البوح عنمشاعره الشخصیه واحاسیسه عب صور الحیوانات. ومن ابرز الحیوانات التی قام الشاعر بنسنتها هی النحل،الهدهد، الحمامه، العصفور، الفراشه، الطیور. فضلا عن الانواع الثلاثه السابقه نری الشاعر یکثر من الانسنهالمعنویه وهی الامور التی لا تحسولا وجود لها، بل هی من صناعه العقل الانسانی ومن ابرز ما قام الشاعربنسنته: العشق، الهدی، الصمت، الحزن، الشباب العشق، السنین، الهوی، الکری،الآمال، النهار، السوال،الحرف، الحنین، الیقینز

نویسندگان

آلاء محمود هاشم المیاح

طالبه الماجستیر فی قسم اللغه العربیه و آدابها، جامعه فردوسی مشهد، ایران

مرضیه آباد

ا.د فی قسم اللغه العربیه و آدابها، جامعه فردوسی مشهد،ایران