معرفی اشکال، خصوصیات و مینرالوژی نهشته های ماسه بادی منطقه اردکان؛ محدوده دشت یزد-اردکان

دشت یزد - اردکان در مرکز ایران، از شمال به جنوب در حد فاصل شهرهای یزد-اردکان و از غرب به شرق در حد فاصل رشته کوههای شیرکوه و کویر بزرگ واقع شده است. متوسط بارندگی در بسیاری از نقاط این دشت کمتر از 70 میلیمتر در سال می باشد. تراکم پوشش گیاهی از صفر تا 20 درصد متغیر است. گونه غالب آن بیشتر درختچه گز می باشد. بیش از 40 درصد مساحت دشت را اراضی لخت و لم یزرع با تراکمی کمتر از 2 درصد پوشانده است. شرایط توپوگرافی منطقه و فرسایش خاک همراه موجب شکل گیری رخساره های متنوعی در این دشت شده است. مجموعه ای از تپه های ماسه بادی (ارگ) را ایجاد کرده است. هلالی (بارخان نامتقارن)، هلالی عرضی (بار خانویید)، شمشیری (سیف)، تپه های طولی (سیلک)، ستاره ای (قورد). بجا ماندن سنگریزه های بیابانی در سطح خاک و تشکیل سنگفرشهای بیابانی (هامادا) در اراضی دانه درشت و در دامنه کوهها، اشکال شلجمی شکل، نبکا، ربدو، یاردانگ و نمونه های دیگر حاصل از رخساره های فرسایش بادی این مناطق هستند.

کلیدواژه ها:

دشت یزد - اردکان ، تپه های ماسه بادی ، فرسایش خاک ، سنگفرش بیابانی ، رخساره های فرسایش