بررسی تاثیرپذیری خودتنظیمی یادگیری و سازگاری اجتماعی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در دانش آموزان

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یکی از درمانهایی موج سوم رفتاردرمانی است که برای درمان مشکلات روانی کاربرد دارد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مبنای فلسفی زمینه گرایی عملکردی و مبنای نظری چهارچوب رابطه ذهنی استوار شده است و در جهت نشان دادن انعطاف پذیری روان شناختی یعنی ایجاد توانایی انتخاب عملی در بین گزینه های مختلف که مناسب تر می باشد به کار می رود، نه اینکه عملی صرفا در جهت افکار، احساسات و خاطرات آشفته ساز انجام شده یا در حقیقت به فرد تحمیل شود. این تحقیق به روش توصیفی و از نوع کتابخانه ای و با هدف بررسی تاثیرپذیری خودتنظیمی یادگیری و سازگاری اجتماعی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در دانش آموزان انجام گرفته است. یافته ها نشان می دهد درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تلفیقی از چهار رویکرد توجه، پذیرش، تعهد و تغییر رفتار می تواند باعث افزایش سازگاری اجتماعی و خودتنظیمی یادگیری در دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ، خود تنظیمی یادگیری ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان