مطالعه سنگ شناسی بخش هفتم سازند گچساران با استفاده از روش های چاه پیمایی و پتروگرافی، میدان نفتی مارون

آخرین بخش از سازند گچساران، یا اولین بخش بعد از سازند میشان بخش کم فشار سازند گچساران قرار گرفته است. ارزیابی پتروفیزیکی بخش هفتم از نمودار چاه پیمایی گاما و مطالعات سنگ شناسی میکرسکپی و رسم ستون سنگ شناسی با کمک نرم افزار لاگ پلات 2003 و کورل دراو 5 صورت پذیرفت. نتایج این مطالعات نشان داد بخش هفتم دارای پنج زون می باشد که زون های( 5،3،1 ) شامل طبقات انیدریت و مارن خاکستری با میان لایه های آهکی بوده و زون های 4،2 به غیر از یک لایه انیدریت در میان زون 2 فاقد لایه های انیدریت بوده و از لایه های مارن و آهک تشکیل شده است. همچنین مشخص شد که طبقات راهنمای بخش هفتم دارای سنگ شناسی مختلفی می باشند طبقه راهنمای شماره 1 (مادستون فاقد فسیل)، طبقه راهنمای شماره 2 (انیدریت دانه متوسط تا دانه درشت با دانه های (Carb E)، طبقه راهنمای شماره 3 (سنگ آهک کرم رنگی با بافت ریز حاوی تکه های انیدریتی ، طبقه راهنمای شماره 4 (انیدریت دانه متوسط تا دانه درشت دارای بافت بادبزنی شکل). طبقه راهنمای شماره 1 مکان ثابتی نداشته معمولا بعد از سومین لایه انیدریت دیده شده و بیشتر بعد از سومین لایه انیدریت می آید. مطالعه پتروگرافی نشان داد که انیدریت به صورت بافت های مختلف از محیط تدفین عمیق تا نهشته های سطحی تشکیل شده است، همچنین دو مرحله پیشروی آب دریا سبب گسترش لایه های کربناته در این بخش شده است. لیتولوژی عمده این بخش ازلایه های انیدریت، لایه های مارنی و سپس کربناته ها تشکیل شده است. از سمت شمال غربی به سمت جنوب شرقی یک لایه انیدریت و مارن به انتهای زون سوم و یک لایه انیدریت به زون اول اضافه می شود در مقابل از ضخامت زون چهارم کاسته می شود.

کلیدواژه ها:

میدان نفتی مارون ، ارزیابی پتروفیزیکی ، طبقات راهنما