تطبیق رئالیستی در رمان های «سووشون» و «من چراغ ها را خاموش می کنم»بر اساس نظریه ی الین شوالتر

سیمین دانشور و زویا پیرزاد در سبک نوشتاری از مکتب رئالیست پیروی می کنند. این مقاله درصدد است با ارائه ی مباحث نظری در مکتب رئالیسم و انعکاس مضامین اجتماعی جامعه براساس نظریه­ی الین شوالتر؛ منتقد آمریکایی، گرایش­های رئالیستی این دو رمان را براساس سبک نوشتاری زنانه، برجسته کند؛ در حالی که در رمان این دو نویسنده به لحاظ رئالیسم، تجربه های خاص زنانه را با لحنی کاملا زنانه که ویژگی هایش سادگی، روانی و بعضا تلاش برای شکستن سنت های مردانه ی ادبی است، روایت می کند. از جمله شباهت­هایی که می توان نام برد، رئالیسم اجتماعی و خانوادگی در آثار مذکور هر دو نویسنده است که فراوان دیده می­شود. تفاوت­های بارز این دو رمان در رئالیسم سیاسی در سووشون به علت حضور سیمین دانشور در عرصه ی اجتماع و سیاست می­باشد. که نسبت به رمان پیرزاد بیشتر است. در مقابل، زویا پیرزاد در پرداختن به رئالیسم روان­شناختی به­واسطه­ی کشمکش­های داخلی و جدال عاطفی، توانمندتر است. روش تحقیق در این مقاله به­صورت (تحلیلی توصیفی) و مطالعه براساس نظریه­های مدرن ادبی و تحلیل متون و محتوا و نیز با توجه به ویژگی­های رئالیستی و تقسیم رئالیست به بخش­های گوناگون می­باشد.

کلیدواژه ها:

رئالیستی ، سیمین دانشور ، زویا پیرزاد ، الین شوالتر