مقایسه تطبیقی معنای رنج در اندیشه ویکتور فرانکل و مولانا
محل انتشار: جستارنامه ادبیات تطبیقی، دوره: 5، شماره: 16
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 133
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOSTR-5-16_003
تاریخ نمایه سازی: 15 آبان 1402
چکیده مقاله:
مفهوم رنج با زندگی بشری درآمیخته و جزءجداییناپذیر جهان مادی است. هر انسانی به نوعی طعم تلخ درد و رنجی را که سرنوشت برایش مقدر کرده میچشد. شناخت چیستی رنج و معنایش در اندیشه ویکتور فرانکل، بنیانگذار نظریه معنادرمانی، و مولانا، عارف قرن هفتم، محور این پژوهش است. دکتر فرانکل با تحمل رنجهایش در اردوگاههای کار اجباری نازیها، نگرش معنادار به رنج را یکی از مبانی اساسی معنادرمانی قرار داد. او یکی از راههای معنا بخشیدن به زندگی را درک معنای رنجهای گریزناپذیر میشمارد و بر این باور است که ارزشهای نگرشی پذیرش و تحمل مصائب را آسان میکند. مولانا نیز عارفی است که بر ساحت روانشناسانه وجود انسان واقف است. در زندگی با رنجهای بسیاری روبرو بوده و با جهانبینی وجودی و فلسفی، معانی رنج و غم مقدر را بیان میکند. به باور او هستی آمیخته با رنجهای اجتناب ناپذیر است، اما با نگاهی دقیق میتوان معنای باطنی رنجها را دریافت. اگر آدمی به درک این معنا برسد، رنجها را میپذیرد و بیتابی نمیکند. یافتههای پژوهش نشان میدهد که هر دو اندیشمند توسعا نگاهی یکسان به رنج دارند و محنتهای انسان را دربردارنده مفاهیم و معانی میدانند، اما در آثار مولانا مولفههای رنج معنادار بیشتر است و برای معانی رنج تمثیلهای متعددی بیان شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شبنم قدیری یگانه
دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
اسماعیل آذر
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)
ساره زیرک
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.