منابع انرژی از مهمترین عناصر موثر در
توسعه پایدار است. داشتن میزان انرژی مناسب، عمده ترین عامل رشد اقتصادی جوامع صنعتی پس از نیروی انسانی است. چرا که انرژی یک نیاز اساسی برای استمرار توسعه اقتصادی، رفاه اجتماعی، بهبود کیفیت زندگی و امنیت جامعه می باشد. با توجه به روند توسعه سیستم های تولید انرژی و تجدید ساختار در سیستم های قدرت و سرمایه گذاری و اقبال جوامع بر استفاده از انرژی های تجدید پذیر به سبب ایجاد آلودگی کمتر، استفاده از سیستم های هیبرید افزایش چشمگیری داشته است. لذا بدلیل تغییر شرایط حاکم بر سیستمهای قدرت، روند
برنامه ریزی این سیستمها تغییر نموده، به نحوی که اهداف جدیدی را محقق نماید. در شرایط جدید نه تنها کاهش هزینه انرژی الکتریکی، بلکه کاهش انرژی الکتریکی نیز جزو اهداف مورد نظر میباشد. در این پژوهش پس از بیان پیشینه استفاده از منابع تولید پراکنده، انواع فنآوریهای
تولید پراکنده در شبکه های قدرت تعریف و بررسی می گردد. همچنین روند
برنامه ریزی بهینه منابع
تولید پراکنده برای دستیابی به روش های
توسعه پایدار نیز مورد مطالعه قرار میگیرد.