ارائه ی مدل ساختاری رضایت زناشویی بر اساس مشارکت پدر در فرزندپروری، مهارت حل مساله و تنظیم شناختی هیجان از طریق میانجی گری تاب آوری خانواده و همدلی عاطفی در مادران دارای کودک فلج مغزی

هدف ارائه ی مدل ساختاری رضایت زناشویی بر اساس مشارکت پدر در فرزندپروری، مهارت حل مساله و تنظیم شناختی هیجان از طریق میانجی گری تاب آوری خانواده و همدلی عاطفی در مادران دارای کودک فلج مغزی بود. پژوهش، توصیفی پیمایشی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری مادران دارای کودک فلج مغزی شهر رشت به تعداد ۲۴۰ نفر در سال ۱۴۰۱ بودند. نمونه با روش هدفمند و بعد از همتاسازی بر اساس سن و سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت و با جدول کرجسی و مورگان ۱۴۸ نفر انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های، رضایت زناشویی انریچ (ENRICH)، تست فرزندپروری آلاباما (فرم والد)، حل مسئله خانواده، تنظیم هیجان، تاب آوری خانواده، همدلی عاطفی (شاخص واکنش گری بین فردی)، جمع آوری و با نرم افزارهای (SPSS V. ۲۸) و (Lisrel V. ۱۰)، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین مشارکت پدر در فرزندپروری، مهارت حل مساله، تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری خانواده و همدلی عاطفی با رضایت زناشویی رابطه مستقیم وجود داشت. بین مشارکت پدر در فرزندپروری، مهارت حل مساله و تنظیم شناختی هیجان از طریق میانجی تاب آوری خانواده و همدلی عاطفی با رضایت زناشویی رابطه غیرمستقیم وجود داشت. باید با آموزشهای مناسب باعث توسعه و تقویت مشارکت پدر در فرزندپروری، مهارت حل مساله، تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری خانواده و همدلی عاطفی شد تا از این طریق بر میزان رضایت زناشویی در این زوجین افزوده شود.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، مشارکت پدر در فرزندپروری ، مهارت حل مساله ، تنظیم شناختی هیجان ، تاب آوری خانواده و همدلی عاطفی