اثربخشی تنظیم هیجان بر کارکرد خانواده و تعهد زناشویی در زوجین با تاب آوری پایین

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پروتکل تنظیم هیجانی بر کارکرد خانواده و تعهد زناشویی در زوجین با تاب آوری پایین صورت گرفت. روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه آماری تحقیق را تمام زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ که از تاب آوری پایینی برخوردار بودند، تشکیل دادند. ۳۰ زوج به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. جهت جمع آوری داده ها پرسشنامه های تاب آوری سیکبی (۲۰۰۵)، کارکرد خانواده اپشتاین و بالدوین بیشاب (۱۹۸۳) و تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷) مورد استفاده قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت دوازده جلسه (هفته ای یک جلسه، هر جلسه ۴۵ دقیقه) پروتکل تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس (۲۰۰۲) را دریافت کرد. جلسات به صورت گروهی برگزار شدند. در این مدت گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکرد. نتایج با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله تنظیم هیجان بر کارکردهای خانواده (۱۰/۵۲۵=F، ۰۰۱۰=P) و تعهد زناشویی (۹۰/۲۸۹=F، ۰۰۱/۰=P) کوثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار گزارش شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود از پروتکل پژوهش حاضر جهت ارتقا تعهد زناشویی و کارکردهای خانواده در مراکز مشاوره خانواده استفاده شود.

کلیدواژه ها:

زوجین ، تاب آوری ، تنظیم هیجانی ، کارکرد خانواده ، تعهد زناشویی