درون مایه های عمده غنایی در قصاید «محمد ولی دشت بیاضی»
محل انتشار: پژوهشنامه ادب غنایی، دوره: 9، شماره: 16
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 89
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-9-16_007
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
چکیده مقاله:
ژانر ادبی غنایی، در حقیقت مبین مجموعهای گسترده و بیپایان از حالات تمرکز یافته روانی گوینده است که پرده از احساسات و عواطف پنهان شاعر برمیدارد. این گونه ادبی، بازتاب تخیلی عواطف و زاییده حالات متغیر ضمیر شاعر است که با «بیانی موزیکال و آهنگین»، تصویرگر حوادث ذهنی او میشود و میتوان آن را تفسیر و واکاوی اندیشههای نهفته ولایههای معنایی نهاد گوینده دانست. در اینگونه ادبی «درونمایه شعری» بر محور «من» شاعر استوار است و تحت تاثیر انگیزههای عینی و اشتغالات ذهنی به سخن در میآید. و اما هدف اصلی این نوشتار، انجام پزوهشی تحلیلی جهت دستیابی به نقطهنظرهای شاعر و زمنیههای غالب اندیشه وتفکر او از منظر بازتاب تخیلی عاطفه، حالات تمرکز یافته روانی، لایههای معنایی درونی است که در قالب الگوهای غنایی و به گونهای فشرده و اثرگذار نمود مییابد. روش اصلی تحقیق بر مبنای «تحلیل محتوا» استوار بوده است. بررسی و تحلیل بسامد کاربردی اینگونه درون مایهها در دیوان «محمدولی دشت بیاضی»، نتایج ذیل را به دست میدهد: مدح فرمانروایان و کارگزاران (۳۹۷ مورد: ۵۴درصد)، مدح و منقبت اولیاء و انبیاء (۱۶۶: ۲۲ درصد)، مفاخره (۷۹: ۱۰ درصد)، هجویه (۵۴: ۷ درصد)، مفاهیم تغزلی (۳۹: ۵ درصد).
کلیدواژه ها:
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :