تاثیر پایه بادنجان وحشی (Solanum torvum) بر میزان تحمل به تنش خشکی گوجه فرنگی بر اساس شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی

به‎منظور بررسی تاثیر پایه بادنجان وحشی بر میزان تحمل به خشکی گوجه‎فرنگی رقم ’دافنیس‘ و ’ایزابلا‘، پژوهشی به‎صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. فاکتور ها شامل دور آبیاری در سطح ۳ (شاهد)، ۶ و ۹ روز یکبار و فاکتور ترکیب پیوندی در شش سطح شامل غیرپیوندی ’دافنیس‘ و ’ایزابلا‘، خودپیوندی ’دافنیس‘، خودپیوندی ’ایزابلا‘، پیوندک ’دافنیس‘ بر روی پایه بادنجان وحشی (تورووم)، پیوندک ’ایزابلا‘ بر روی پایه بادنجان وحشی (تورووم) بودند. در پایان تنش خشکی، پارامترهای رویشی شامل ارتفاع گیاه، وزن خشک ریشه، وزن خشک اندام هوایی و همچنین پارامترهای فتوسنتزی، روابط آبی و عناصر غذایی گیاه اندازه‎گیری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش دور آبیاری اکثر پارامترهای رویشی و غلظت رنگدانه‎های فتوسنتزی و عناصر غذایی کاهش یافت، به‎طوری که بالاترین مقدار با دور آبیاری ۳ روز و کمترین مقدار در دور آبیاری ۹ روز مشاهده شد همچنین برهمکنش دور آبیاری و ترکیب پیوندی بر برخی پارامترهای رویشی و اکوفیزیولوژیکی معنی دار شد بطوریکه کمترین میزان وزن خشک اندام‎هوایی در دور آبیاری ۹ روز در گیاهان پیوندی ’دافنیس‘ بر روی پایه ’تورووم‘ مشاهده شد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان بیان کرد ترکیب پیوندی ’ایزابلا‘ بر روی پایه تورووم مقاومت بالاتری به تنش خشکی داشت.

کلیدواژه ها:

ایزابلا ، تارووم ، ترکیب پیوندی ، دافنیس ، دور آبیاری