هرمنوتیک فلسفی گادامر و دلالت‎های آن بر مدیریت فرایندهای سیاستگذاری فرهنگی با رویکرد انتقادی

خوانش مسائل فرهنگی و نیز نوع راهکارها، وابسته به پیش‎فرض‎ها و پیش‎دانسته‎های سیاستگذار فرهنگی است. توجه نکردن به تفاوت‎ها در پیش‎فرض‎ها و زمینه‎های فرهنگی و اجتماعی، ناکارآمدی سیاست‎ها را به همراه دارد (ماتاراسو و لندری، ۱۹۹۹). زمانی که تشتت و سردرگمی در امر سیاستگذاری وجود دارد، یعنی بنیادهای نظری به خوبی واکاوی نشده و حتی ممکن است اساسا پاسخگوی شرایط جدید نباشند. لذا در اینکه چگونه به این بنیادها پرداخته شود و چه روش‎هایی برای انتخاب مدنظر قرار گیرد، هرمنوتیک فلسفی گادامر به عنوان یکی از دستاوردهای مهم و مطرح نظری، شامل دلالت‎هایی است که با بهره‎برداری از آن، امر سیاستگذاری فرهنگی را تدقیق و ارتقاء کیفی می‎بخشد. در این خصوص، با بهره‎گیری از روش تحلیل مضمون، ابتدا مفاهیم کلیدی هرمنوتیک فلسفی بررسی و استخراج شده و سپس ضمن توجه به برخی از گام‎های اصلی فرایند سیاستگذاری، ماتریسی تشکیل شده و هر «گام» در یک ستون و هر «مفهوم کلیدی» در یک سطر ماتریس قرار گرفته است. در نهایت از مهم‎ترین دلالت‎های هرمنوتیک فلسفی گادامر در سیاستگذاری فرهنگی می‎توان به مفهوم «موقعیت‎سازهای هرمنوتیکی» اشاره کرد که مبین پیش‎فرض‎ها، پیش‎تصورات و انتخاب‎های آگاهانه و ناآگاهانه است که در مراحل قبل‎تر از انتخاب‎های سیاستی، فهم‎ها را شکل داده است.

کلیدواژه ها:

هرمنوتیک فلسفی گادامر ، موقعیت و افق هرمنوتیکی ، سیاستگذاری فرهنگی