بررسی تاثیر امولسیون پلیمری بر مقاومت فشارشی تک محوری ماسه بادی

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر امولسیون پلیمری ونیل اکریلیک (VA) بر دانسیته خشک حداکثر (dmaxγ)، رطوبت بهینه (optω)، مقاومت تراکمی تک محوری (UCS) و مدول الاستیسیته (E) ماسه های بادی دشت خوزستان پرداخته است. محلول هایی با درصدهای ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد از محلول پلیمری ساخته و بعد از اضافه کردن به خاک تحت آزمایش تراکم قرار گرفته، سپس نمونه های استوانه ای با dmaxγ و optω ساخته شده و در زمان های ۱، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ روز در دو گروه عمل آوری و تحت آزمایش UCS قرار گرفته اند. گروه اول نمونه ها در دمای محیط آزمایشگاه عمل آوری شده و گروه دوم نمونه ها بمنظور حفظ رطوبت بسته بندی و در دمای ۲ درجه سانتیگراد عمل آوری شده اند. نتایج آزمایشها نشان داد افزایش غلظت محلول پلیمری تاثیری بر dmaxγ نمونه ها نداشته لیکن در بیشترین غلظت قادر است optω را تا ۱۱ درصد کاهش دهد. با افزایش زمان عمل آوری و غلظت محلول پلیمری، UCS و E دسته اول نمونه ها، به بیش از ۲ برابر افزایش یافته در حالیکه تغییری در UCS دسته دوم نمونه ها مشاهده نشده، بنابراین اگر به نمونه تثبیت شده در زمان عمل آوری اجازه خشک شدن داده نشود افزودن پلیمر تاثیری بر مقاومت آن نخواهد داشت. بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد زمانیکه بعد از افزودن محلول پلیمری، به نمونه اجازه خشک شدن داده می شود، محلول قادر است با تشکیل باندها و پل هایی بین دانه های ماسه-بادی باعث بهبود مقاومت و مدول آن شود.

کلیدواژه ها:

"ماسه بادی" ، "آزمایش تراکم" ، "آزمایش تک محوری" ، " امولسیون پلیمری"