بررسی تغییرات کوتاه دوره لرزه خیزی گستره تهران با استفاده از پارامترهای a وb

پراکندگی بزرگی زلزله ها از رابطه توانی پیروی می کند. شیب این رابطه مقدار-b و ثابت آن مقدار-a نامیده می شوند. تغییرهای مقدار-b به صورت نظری در آزمایشگاه ها و به شکل عملی در زون های گوناگون لرزه زمین ساختی مانند ناحیه های آتشفشانی، ریفت های قاره ایی و معدن ها که بیانگر رژیم های متفاوت تنش نیز هستند بررسی شده است. مقدار-b نمایشگر پراکندگی نسبی رویداد زمین لرزه های کوچک و بزرگ نسبت به یکدیگر است و کاربردهای فراوانی در زمینه هایی مانند خطر لرزه ایی، پیشبینی زمانی- مکانی و فیزیک زمین لرزه ها یافته است. مقدار-a نیز با سطح لرزه خیزی ناحیه ایی در ارتباط است. پس بررسی این دو پارامتر در گستره تهران که محل تمرکز بخش بزرگی از جمعیت و کوشش های اقتصادی و اجتماعی کشور است می تواند به شناخت سیمای لرزه زمین ساختی آن کمک فراوانی کند. برای بررسی نوسان های مقدار-b از داده های شبکه لرزه نگاری رقمی تهران سود جسته ایم. در این راستا پس از حذف رویداد های وابسته به زمان این شبکه با فرض پواسونی بودن آنها بزرگی کاملی و تغییرهای آن به روش نیکویی برازش محاسبه شد. سپس مقدار-b در حوزه زمان- مکان مورد توجه قرار گرفت. در دوره فعالیت این شبکه نوسان های مقدار-b چشمگیر نبوده است و می توان آنرا به تغییرهای محلی نسبت داد. در حوزه مکان مانند بعضی گستره های قاره ای این پارامتر با ژرفا کاهش یافته است. نقشه نوسان های سطحی آن نیز بیانگر کاهش در محل تجمع بیشتر گسل های رورانده و امتدادلغز است. مقدار-a محاسبه شده نیز گویای میزان لرزه خیزی منطقه ایی است. هر دو مقدار نوسان هایی را حول طول ۵ر۵۱ شرقی نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

مقدار-b ، مقدار-a ، نوسان های مکانی- زمانی ، گستره تهران ، بزرگی کاملی