رفتارشناسی مکانی-زمانی بارش در محدوده استان قزوین با استفاده از روش توابع متعامد معمولی و فازی

رفتارشناسی مکانی-زمانی بارش در حوضه آبریز قزوین به دلیل اهمیت اقتصادی-صنعتی و توسعه ای آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شناسایی رفتار و الگوی اقلیمی در این منطقه می تواند تاثیر به سزایی در توسعه آتی و تخصیص منابع آب موجود در منطقه نیز داشته باشد. با توجه به این اهمیت و تغییرات اقلیمی در طول ۳۰ سال گذشته، با استفاده از اطلاعات سالانه بارش به این رفتارشناسی پرداخته شده است. در این مقاله با استفاده از روش توابع متعامد تجربی به دو شکل متعارف و فازی آن به این تحلیل اقدام و سعی در به کارگیری تاثیر بارش سالانه در کل منطقه مورد بررسی با استفاده از دو شاخص بارش میانگین سالانه و مقدار استاندارد شده بارش (SPI, Standardized Precipitation Index) شده است. در این روش مقادیر میانگین بارش و SPI بارش سالانه کل حوضه به بازه [۰,۱] تحویل یافته و شاخصی کیفی به صورت فازی به منظور وزن دهی در تشخیص الگوی وزن دار بارش تعریف شده است. سپس رده های متفاوت این الگوی بارش و رفتار زمانی-مکانی بارش، مورد تحلیل قرار گرفته است. در انتها با توجه به سطح تفکیک پذیری به مقایسه دو روش پرداخته و ارزیابی نتایج حاصل آورده شده است. نتایج گویای هم راستایی تغیرات بلند مدت و کوتاه مدت و همچنین تطبیق مناسب نتایج رفتارسنجی خطی و غیرخطی در محدوده مورد بررسی است.

کلیدواژه ها:

الگوی زمانی-مکانی بارش ، توابع متعامد اصلی ، فازی