استفاده از فضای بدون توپوگرافی برای حل مسئله مقدار مرزی استوکس–هلمرت

تعیین ژئوئید به روش استوکس نیازمند انتقال رو به پایین بی هنجاری های جاذبی به سطح ژئوئید دارد. در غیاب جرم های بالای ژئوئید انتقال رو به پایین بی هنجاری های جاذبی با انتگرال پواسون میسر است. استفاده از تحکیم توپوگرافی و جو روی ژئوئید یک روش مناسب برای حذف توده بالای ژئوئید است. بااین حال به علت ایجاد لایه با چگالی بسیار سنگین سطحی روی ژئوئید این فضا نرم نیست و بی هنجاری های جاذبی هلمرت حاوی بسامد های زیاد ناشی از تراکم توپوگرافی اند. در این تحقیق استفاده از فضای بدون توپوگرافی (مدل اصلی بوگه) و مسئله مقدار مرزی متناظر با آن طرح شده است. همچنین برای گریز از اثرات غیرمستقیم بزرگ ناشی از به هم خوردن تعادل هم ایستایی پوسته زمین، بعد از انتقال رو به پایین از حل مسئله مقدار مرزی استوکس-هلمرت استفاده شده است. نتایج ما در تعیین ژئوئید در ایران در مقایسه با ژئوئید حاصل از GPS-levelling نشان می د هد که استفاده از فضای بدون توپوگرافی، روش هلمرت را بهبود می بخشد. دقت نسبی و مطلق حاصل از ژئوئید به روش استوکس-هلمرت برابر ۴۶ سانتی متر و برای روش استوکس هلمرت با استفاده از فضای بدون توپوگرافی برابر با ۴۵ سانتی متر است.

کلیدواژه ها:

استوکس-هلمرت ، انتقال رو به پایین ، بوگه ، تعیین دقیق ژئوئید ، فضای بدون توپوگرافی