ارتباط آلاینده های شهری با دید افقی منطقه تهران در سال ۲۰۰۸

میدان دید در جو، علاوه بر عوامل طبیعی، متاثر از پراکنش و خاموشی نور در ذرات و مولکول­های موجود در آن است. از این رو دید افقی و تغییرات آن یک نشانگر مشاهداتی ساده و خوب برای کیفیت هوا به شمار می­رود. در مقاله حاضر، اثر غلظت آلاینده­های جو شهری بر دید افقی منطقه جنوب غرب تهران در سال ۲۰۰۸ بررسی شده ­است. داده­های استفاده شده در این مقاله، شامل دیدبانی های روزانه ایستگاه هواشناسی مهرآباد و غلظت آلاینده­های جوی در ایستگاه میدان آزادی در شهر تهران است. نتایج نشان می­دهد که میزان غلظت آلاینده­های جوی در منطقه شهری تهران در مقایسه با دیگر شهرهای آلوده و پرجمعیت دنیا بسیار بالاتراست. آلاینده­های اصلی و مهم تاثیرگذار بر کاهش دید به ترتیب کربن مونوکسید، نیتروژن دی اکسید و سپس ذرات معلق با قطر کمتر از ۱۰ میکرون هستند. نتایج بررسی­ ماهانه حاکی از آن است که در ماه­های سرد سال، آلاینده­های شهری نقش بارزتری در کاهش دید افقی دارند. بیشترین همبستگی منفی میان گوگرد دی اکسید و محدوده دیداری در فصل زمستان مشاهده شده است و بررسی دقیق­تر نشان می­دهد که میزان رطوبت نسبی جو، اثر تعیین­کننده ای در چگونگی ارتباط انواع آلاینده­ها، به جز کربن مونوکسید، با دید افقی دارد.

کلیدواژه ها:

دید افقی ، آلاینده های شهری ، همبستگی ، تهران