بررسی تجربی اثر استفاده از دیواره های جاذب صوتی در کاهش نوفه زمینه تونل باد

در مطالعه حاضر اثر استفاده از دیواره های جاذب صوتی در کاهش نوفه زمینه یک تونل باد آیرودینامیکی نمونه از نوع مدار باز با اتاق آزمون بسته به صورت تجربی بررسی شده است. هدف از این مطالعه بررسی کارآیی دیواره های جاذب صوتی و همچنین اثر پارامترهای مختلف آن از جمله ضخامت مواد جاذب روی میزان کاهش نوفه زمینه تونل باد است. نتایج نشان داد که وجود دیواره های صلب در مقطع آزمون تونل باد منجر به ایجاد امواج ایستاده در عرض اتاق آزمون و در نتیجه افزایش قابل توجه سطح نوفه زمینه تونل باد در فرکانس های بالاتر از حدود Hz ۷۵۰ شده است. استفاده از دیواره های جاذب صوتی در بالادست اتاق آزمون باعث کاهش نوفه زمینه و بهبود عملکرد آکوستیکی تونل در فرکانس های متوسط و بالا می گردد. با این وجود این کار تا حدودی باعث افزایش نوفه زمینه در فرکانس های پایین شده است. همچنین با افزایش ضخامت جاذب صوتی، عملکرد آکوستیکی تونل در فرکانس های میانی Hz ۱۵۰-۴۰۰ بهبود می یابد. قرار دادن فاصله هوایی در پشت مواد جاذب صوتی نیز منجر به بهبود اندک عملکرد آیروآکوستیکی تونل در فرکانس های کمتر از Hz ۳۰۰ شده است. در نهایت نتایج نشان داد که حذف کامل مواد جاذب صوتی و جایگزینی دیواره های صلب تونل با پارچه عبور دهنده صدا منجر به کاهش قابل توجه نوفه زمینه تونل باد در تمام محدوده فرکانسی شده است.

کلیدواژه ها:

تونل باد ، نوفه آیروآکوستیکی ، سطح فشار صوتی کلی ، میکروفون ، مواد جاذب صوتی