تجارت انتشار

در دهه های اخیر در سطح ملی و بین المللی اقدامات جدی جهت کنترل میزان انتشار گازهای گلخانه ای انجام شده و مقررات گوناگونی در این خصوص به تصویب رسیده است. رعایت محدودیت های قانونی در خصوص میزان انتشار آلاینده ها مستلزم تغییر در تاسیسات موجود، انجام سرمایه گذاری های جدید و تحمل هزینه های دیگری است که برای بسیاری از کارخانجات و پروژه های صنعتی به خصوص کارخانجات قدیمی غیر قابل تحمل می باشد. از آن جا که از نگاه زیست محیطی کاهش میزان انتشار آلاینده ها در کل مد نظر است، ترتیباتی پیش بینی شده که شرکت ها بتوانند به جای کاهش میزان انتشار آلاینده ها از طریق خرید اعتبار ناشی از کاهش انتشار آلاینده های سایر شرکت ها، تعهدات خود را انجام دهند. خرید و فروش اعتبار حاصله از کاهش میزان انتشار آلاینده ها به اختصار " تجارت انتشار" نامیده می شود. در این مقاله ابتدا پیشینه تجارت انتشار و مفهوم آن به اختصار بیان خواهد شد. سپس تحجارت انتشار در سطح بین المللی بر مبنای پروتکل کیوتو و در سطح منطقه ای بر اساس مقررات اتحادیه اروپا مورد بحث قرار می گیرد. سرآخر نظام حقوقی حاکم بر تجارت انتشار و نکات مهمی که باید در این نظام حقوقی مدنظر قرار گیرد مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

تجارت انتشار ، پروتکل کیوتو ، مقررات زیست محیطی ، گازهای گلخانه ای