حق سرمایه گذار خارجی در اقامه ی مستقیم دعوا علیه دولت میزبان بر  اساس مکانیزم حل و فصل اختلافات معاهده منشور انرژی

داوری بین المللی به عنوان یک شیوه ی مورد قبول سرمایه گذار و دولت میزبان، با یک اشکال عمده مواجه است؛ بدین معنی که سرمایه گذار خارجی برای اقامه ی دعوا علیه دولت میزبان در مراجع بین المللی، ملزم به توسل به حمایت دیپلماتیک کشور متبوع خود می باشد؛ بدیهی است این الزام، استفاده از این روش رایج در حل اختلاف را دشوار می نماید. معاهده منشور انرژی به عنوان مهم ترین معاهده ی چندجانبه در زمینه ی انرژی، با ابتکار در اعطای حق اقامه ی مستقیم دعوا در مراجع بین المللی به سرمایه گذار خارجی بدون نیاز به حمایت دیپلماتیک کشور متبوع، اشکال مزبور را از میان برداشته است.در این پژوهش سعی بر آن است تا با تحلیل حقوقی این حق، مزایا و میزان کارآیی آن تحلیل شود. حق اقامه ی مستقیم دعوا بدون حمایت دیپلماتیک از تبدیل شدن اختلاف سرمایه گذار با دولت میزبان به اختلافی میان دولت ها، جلوگیری نموده است. بدین ترتیب منشور توسل به داوری بین المللی وابسته به حمایت دیپلماتیک را، به عنوان روشی غیرقابل اتکا برای سرمایه گذار، از میان برداشته است. علاوه بر این به رسمیت شناختن اصولی چون عدم الزام سرمایه گذار به ارجاع اختلاف به مراجع داخلی کشور میزبان، باهدف تضمین رفتار غیر تبعیض آمیز، آزادی در انتخاب روش حل اختلاف، برخورداری سرمایه گذار خارجی از بالاترین حقوق اعطاشده به اتباع داخلی و اتباع کشورهای دیگر، ارائه ی روش های متفاوت مذاکره و سازش قبل از مراجعه به داوری بین المللی، موجب افزایش اعتماد سرمایه گذار و در نتیجه افزایش سرمایه گذاری می گردد.

کلیدواژه ها:

معاهده منشور انرژی ، سرمایه گذاری ، داوری