The Effects of Levels of Oral Di-(۲-ethylhexyl) Phthalate on Glycemic Response in Mice

زمینه و هدف: انسان روزانه در معرض دی اتیل هگزیل فتالات قرار می گیرد که ممکن است به بیماری های همه گیر افزایش چاقی و دیابت نوع ۲ منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر سطوح کمینه و بیشینه دی اتیل هگزیل فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۱۵ سر موش سوری نر بالغ، به طور تصادفی در ۳ گروه برابر شامل گروه های: شاهد سالم، مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day۲۵۰ و مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day ۵۰۰ بودند که به مدت ۸ هفته گاواژ گردیدند. در پایان هفته هفتم به صورت ناشتا تست تحمل گلوکز انجام گردید و در پایان به صورت ناشتا نمونه خون برای اندازه گیری متغیرها گرفته شد (گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص حساسیت به انسولین از سرم و هموگلوبین گلیکوزیله A۱c از خون تام). نتایج با آزمون های ANOVA و دانکن آنالیز شدند. معناداری اختلاف داده ها در سطح ۰۱/۰>P در نظر گرفته شد. نتایج: دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین (mg/kg ۲۵۰) به صورت معنی داری موجب افزایش قند خون سرم و مقاومت به انسولین سرمی و به طور معنی داری موجب کاهش شاخص حساسیت انسولین (۰۱/۰>P) شد و در گروه های مختلف آزمایش شاخص سرمی انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) خون تام و سطح زیر منحنی (AUC) برای تست تحمل گلوکز تغییرات معنی داری مشاهده نشد (۰۱/۰P>). نتیجه گیری: در این تحقیق نشان داده شد دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین mg/kg/bw/day) ۲۵۰) موجب اختلال در سیستم های تنظیمی قند خون و ایجاد پیش دیابت می شود.

کلیدواژه ها:

Di-(۲-ethylhexyl) phthalate ، Glycemic response ، Mice ، دی (۲- اتیل هگزیل) فتالات (DEHP) ، پاسخ گلایسمی ، موش سوری